نقص رژیم ریاست جمهوری و افغانستان جدی‌ترین ضعف در قانون اساس | قلم‌یاران
نقص رژیم ریاست جمهوری و افغانستان
جدی‌ترین ضعف در قانون اساسی افغانستان این بود که بسیار، به ایجاد یک نظام ریاستی تأکید داشت. نظام‌های ریاستی فقط نظام‌های سیاسی نیستند که منصب رئیس‌جمهوری را پیش‌بینی کنند، زیرا این منصب را می‌توان در نظام‌های پارلمانی مانند آن‌‌چه در جمهوری فدرال آلمان استفاده شد، پیدا کرد. ویژگی اصلی یک نظام ریاست‌جمهوری این است که رئیس‌جمهور به طور گسترده‌تر به عنوان رئیس اجرایی در سیستم سیاسی عمل می‌‌کند و دارای اختیار و قدرتی است که به اعتماد مداوم یک نهاد قانونگذار همان‌‌طور که در نظام‌های وست مینستر مشاهده می‌شود، بستگی ندارد.
محققان مدت‌ها است كه خطرات نظام ریاستی را پذيرفته‌اند . چنین نظام‌هایی غالباً به توانایی‌های تقریباً فوق‌بشری رئیس جمهور فعلی بستگی دارد و در صورتی که رئیس‌جمهور انتظارات را برآورده نکند، به راحتی می تواند با مشکل روبه‌‌رو شود. علاوه بر این، بازبینی و تجدیدنظر در نظام‌های ریاستی بسیار دشوار است؛ زیرا ابتکار عمل برای دور شدن از نظام ریاستی باید از طرف شخصی انجام شود که منصب ریاست جمهوری را اِشغال کرده است. کسی که بسیار غیرمحتمل است ناکارآمدی نظام فعلی را تصدیق کند.
نویسنده:ویلیام مالی
به منظور مطالعۀ ادامۀ مقاله و همچنین پروندۀ ویژه دربارۀ افغانستان و دولت مدرن، می‌توانید شمارهٔ 30مجله را با رجوع به سایت مجله(ghalamyaran.com:سایت قلم‌یاران) و مراکز فروش مطبوعات و کتابفروشی‌های سراسر تهیه فرمایید.
