گفتار معمار

2022-04-05 19:49:14 .
#جوزف_ریکورت: آنچه در گفتمان امروز معماری غایب است شعور یا آگاهی نسبت به گذشته است. دست‌آوردهای گذشته نباید چیزی باشد که بر دوش معماران سنگینی کند، بلکه باید بخشی باشد از -به عبارتی- زمین حاصل‌خیزی که معماران در آن رشد می‌کنند.

در حال حاضر معماران تمایل دارند که گذشته را نادیده بگیرند. اما گذشته همهٔ آن چیزی است که ما می‌دانیم. ما آینده را نمی‌شناسیم. من به این اعتقاد چندانی ندارم که پایمان را فراتر از آن چیزی بگذاریم که می‌توانیم از گذشته یا امروز بیاموزیم. شیوه‌ای که گذشته و امروز در هم چفت شود چیزی است که گفتمان امروز معماری را تا حدی فاقد آن می‌دانم. برای همین است که تاریخ‌گرایی واقعاً یک‌نوع خطر است. آدم‌هایی هستند که گذشته را همچون نوعی معدن می‌بینند (معدنی بی‌حاصل البته) به جای اینکه آن را همچون نوعی شالوده یا کود یا زمینهٔ حاصل‌خیز ببینند. (در گفت‌وگو با James Pallister، منتشر شده در وب‌سایت dezeen، سال ۲۰۱۴)

.
توجه: متنی که خواندید پاره‌ای از گفتاری مفصل‌تر است که با توجه به محدودیت و اقتضای شبکه‌های اجتماعی قادر به نقل کل آن نیستیم. توصیه می‌کنیم برای درک بهتر هر گفتار به منبع مندرج در ذیل آن مراجعه کنید.
.
برای ورود به صفحهٔ ویژهٔ جوزف ریکورت در وب‌سایت گفتار به آدرس زیر مراجعه کنید:
.
https://goftaar.ir/?p=9080
. باز کردن / نظر دهید

2022-04-05 19:49:06 .
#جوزف_ریکورت
.
https://goftaar.ir/?p=9707
. باز کردن / نظر دهید

2022-03-31 11:33:40 .
#زها_حدید
.
https://goftaar.ir/?p=4404
. باز کردن / نظر دهید

2022-03-02 14:41:17 .
#سید_محسن_حبیبی: متأسفانه این تصور در جامعه وجود دارد که نهاد یا سازمان خاصی مسئول نگهداری آثار یادمانی است. در واقع یکی از گرفتاری‌های ما در صد سال اخیر –یعنی از وقتی تجددطلب شدیم- این بوده است که مردم همیشه از خود سلب مسئولیت کرده‌اند. همیشه مسئولیت خود را به دولت و یا گروهی خاص تفویض نموده‌اند. از زمان تجددطلبی هیچ‌گاه به ما گفته نشده است که مثلاً خودت مسئول این کار هستی و یا اینکه خودت باید از این ثروت محافظت کنی. حتی یاد گرفته‌ایم اگر دلمان بخواهد از چیزی استفاده بکنیم یا نکنیم. اگر تمایل داشتیم چیزی را حفظ کنیم یا نکنیم، در حالی که قطعاً نباید اینطور باشد.

بنابراین به نظر من برای اصلاح این تفکر نیاز به ارادهٔ ملی است و این امر می‌تواند از طریق نهادهای مدنی تبیین و تشویق شود. ما نیاز به آموزش داریم تا به یادمان‌های‌مان احترام بگذاریم، حتی از سطح پیش‌دبستانی. الآن ممکن است من و شما دربارهٔ ارزش و زیبایی ابیانه، ماسوله یا کرند غرب صحبت کنیم، اما این تصور برای کسی که در این مناطق زندگی می‌کند به باور تبدیل نشده است. ساكنان آنجا تصور می‌کنند این مناطق جایی است که عده‌ای توریست به تماشا می‌آیند و خودشان نیز به اشیایی درون آن فضاها برای سرگرمی توریست‌ها تبدیل شده‌اند. این آموزش کاملاً جنبهٔ تخریبی دارد. چون انسان هیچ‌وقت نمی‌خواهد به شیء تبدیل شود. بنابراین آنجا را خراب می‌کند و از بین می‌برد. در حالی که اگر بداند وجود خودش نه به آن خشت و گل بلکه به تمام آن فضا بستگی دارد و اینکه وجود خودش چقدر در هدایت این فضا اهمیت دارد آن وقت خودش در حفظ آن می‌کوشد. در فرهنگ‌های دیگر و در کشورهای دیگر این کار را کرده‌اند. آنان از کودکی آشنایی و احترام به یادمان‌ها را تعلیم می‌بینند. اما امروزه ما چگونه می‌توانیم به بچه‌مان بگوییم مثلاً اینجا خانهٔ بابابزرگ است، یا در اینجا فلان اتفاق تاریخی رخ داده است.بچهٔ ما هیچ خاطره‌ای ندارد که سه نسل قبل از او چگونه زندگی کرده است. در حالی که بچه باید از طریق همین خاطره‌ها و یادمان‌ها تعالی و ترقی را کشف کند.

سازمان‌های مسئول هم باید درست کار کنند وگرنه مثلاً سازمان میراث فرهنگی هرچه تلاش کند چند بنا را به عنوان بنای تاریخی می‌تواند ثبت کند؟ تازه وقتی ثبت هم بکند، صاحب بنا اگر به آن اعتقاد نداشته باشد آب به پی و بنیاد بنا می‌بنند. بنابراین قضیه مربوط به یک نهاد و سازمان نیست. بلکه فرهنگی و آموزشی است. اگر ما به جایی برسیم که نسل ما نتواند خاطرهٔ جمعی تولید کند و خاطره‌های قبلی را هم از بین برده باشد، نسل بعدی نسل بی‌خاطره‌ای خواهد بود. نسل بی‌خاطره هم یعنی نسلی که تاریخ را از خود دور کرده است و این یعنی نسلی بی‌ریشه. (در گفت‌وگو با ناصر برک‌پور، منتشر شده در ماهنامهٔ شهرداریها، ش ۹، سال ۱۳۷۸)

.
توجه: متنی که خواندید پاره‌ای از گفتاری مفصل‌تر است که با توجه به محدودیت و اقتضای شبکه‌های اجتماعی قادر به نقل کل آن نیستیم. توصیه می‌کنیم برای درک بهتر هر گفتار به منبع مندرج در ذیل آن مراجعه کنید.

.
برای ورود به صفحهٔ ویژهٔ سید محسن حبیبی در وب‌سایت گفتار به آدرس زیر مراجعه کنید:
.
https://goftaar.ir/?p=3705
. باز کردن / نظر دهید

2022-03-02 14:41:11 .
#سید_محسن_حبیبی
.
https://goftaar.ir/?p=9593
. باز کردن / نظر دهید

2022-02-23 17:05:52 .
مارک آنتونی ویگلی معمار، نویسنده و رئیس سابق دانشکدهٔ معماری دانشگاه کلمبیاست. او نویسندهٔ کتاب‌های متعددی است و برخی او را جزو نظریه‌پردازان برجستهٔ حال حاضر در حوزهٔ معماری می‌دانند. در گفتار زیر ویگلی نظرش را راجع به وظیفهٔ اصلی معماران بیان می‌کند:
.
#مارک_ویگلی: معمار بیش از هر کس دیگری یک متفکر اجتماعی است. اینطور نیست که بهترین معماران آنهایی باشند که بهترین بناها را ایجاد می‌کنند. بهترین معمار کسی است که ما را وادار می‌کند راجع به بناها دوباره بیندیشیم. شما مجموعه‌ای از معماران را توصیف می‌کنید که صرفاً بناهای خوب نمی‌سازند، البته، آنها بناهای خوب {هم} می‌سازند، اما کار دیگری هم می‌کنند که مهم‌تر است: آنها ما را وادار می‌کنند که مجدداً تصور کنیم که یک بنا چیست.

به نظر من مقصود {و وظیفهٔ} حقیقی معمار این است که شما را دچار تردید کند تا برای یک لحظه یا یک دقیقه یا یک آخر هفته یا برای تمام عمر چیزها را به شکلی متفاوت ببینید. و همین تواناییِ یک معمار خوب که جهان را به شکلی متفاوت می‌بیند می‌تواند تبدیل به دعوتی شود تا شاید زندگی شما {نیز} متفاوت شود. بیشترِ این دعوت‌ها رد می‌شود. اما گهگاه یک معمار می‌تواند ماشهٔ تردیدی را بکشد که بسیاری چیزهای دیگر را تغییر دهد. هدیهٔ بزرگ معمار همین چیز بسیار ظریف است؛ ایجاد ضربه‌‌ای در ریتم معمول {زندگی}. (در گفت‌وگو با Joachim Bessing، منتشر شده در وب‌سایت 032c، سال ۲۰۰۷)
.
توجه: متنی که خواندید پاره‌ای از گفتاری مفصل‌تر است که با توجه به محدودیت و اقتضای شبکه‌های اجتماعی قادر به نقل کل آن نیستیم. توصیه می‌کنیم برای درک بهتر هر گفتار به منبع مندرج در ذیل آن مراجعه کنید.

.
در وب‌سایت گفتار بخوانید:
.
https://goftaar.ir/?p=9567
. باز کردن / نظر دهید

2022-02-23 17:05:48 .
#مارک_ویگلی
.
https://goftaar.ir/?p=9567
. باز کردن / نظر دهید

2022-02-20 21:23:52 .
صد و بیست و یک سال پیش در چنین روزی لویی کان به دنیا آمد. او از معماران برجستهٔ قرن بیستم بود و از طریق آثار و اندیشه‌اش تأثیری عمیق بر معماران پس از خود گذاشت. به مناسبت تولدش یکی از گفتارهای او را بازنشر می‌کنیم:
.
#لویی_کان: آنچه دربارهٔ اتاق شگفت‌انگیز است این است که نوری که از پنجره‌های آن اتاق می‌تابد متعلق به اتاق است. و خورشید نمی‌فهمد پس از ساخت اتاق، چقدر حیرت‌انگیز شد. بنابراین ساختهٔ انسان، ساختن یک اتاق، دست‌کمی از معجزه ندارد، اندیشیدن به اینکه انسان می‌تواند تکه‌ای از خورشید را از آن خود کند. حال وقتی شما دستورالعملی از مدیریت مدرسه می‌گیرید که می‌گوید: «ما ایده‌ای عالی داریم: در مدرسه نباید پنجره بگذاریم چرا که عزیزان حاضر در کلاس برای نقاشی‌هایشان، بیش از هر چیز، به دیوار نیاز دارند نه پنجره. وانگهی پنجره ممکن است حواس معلم را هم پرت کند.» اما کدام معلمی لایق چنین مراقبتی است؟ می‌خواهم بدانم. افزون بر این، پرندهٔ بیرون، انسانی که دوان‌دوان به دنبال پناهگاهی می‌گردد، [بارش] باران در حالی که شما در داخل ایستاده‌اید، برگ‌هایی که از درختان فرو می‌افتند، ابرهایی که عبور می‌کنند، آفتابی که به داخل رخنه می‌کند، همهٔ این چیزها عالی است. خود اینها درس است. پنجره برای مدرسه الزامی است.

شما از نور ساخته شده‌اید پس باید با این حس زندگی کنید که نور مهم است. فقط دستورالعمل مدیریت مدرسه یا یک معلم نیست که حرفی بزند و به شما بگوید تمام زندگی برای چیست. در برابر آن باید مقاومت کرد. بدون نور هیچ معماری‌ای نیست. (در سخنرانی در دادگاه منطقه‌ای ایالات متحد امریکا در سال ۱۹۷۱، برگرفته از کتاب «لویی کان؛ متون اصلی»، به کوشش رابرت تومبلی، ترجمهٔ محمدرضا رحیم‌زاده، مهنام نجفی، سیده میترا هاشمی)
.
توجه: متنی که خواندید پاره‌ای از گفتاری مفصل‌تر است که با توجه به محدودیت و اقتضای شبکه‌های اجتماعی قادر به نقل کل آن نیستیم. توصیه می‌کنیم برای درک بهتر هر گفتار به منبع مندرج در ذیل آن مراجعه کنید.
.
برای ورود به صفحهٔ ویژهٔ لویی کان در وب‌سایت گفتار به آدرس زیر مراجعه کنید:
.
https://goftaar.ir/?p=1263
. باز کردن / نظر دهید

2022-02-20 21:23:51 .
#لویی_کان
.
https://goftaar.ir/?p=7926
. باز کردن / نظر دهید

2022-02-18 13:54:10 .
#الیزابت_دیلر: در همین روزها هم حوزه‌های معماری، اوربانیسم و منظر در حال انحلال هستند. در عین حال ما در دنیایی که تدریجاً تخصصی شده زندگی می‌کنیم، دنیایی که افراد دارای دانش عمومی {یا جنرالیست‌ها} دانشی اندک راجع به همه‌چیز دارند، اما دانش‌شان {برای داشتن تخصص} راجع به هیچ‌چیز کافی نیست. مهم‌ترین نقش معمار این است که معادل یک کارگردان سینما باشد.

{...} در یک پروژهٔ فرهنگی معمولی شاید در حدود سی متخصص از حوزه‌های متفاوت وجود دارد؛ از جمله متخصص آکوستیک، مشاور آب‌بندی، مشاور دسترسی‌های عمودی، مشاور نما، {...} و مخصوصاً مشاور کنترل آفات! اما حقیقت این است که یک جنرالیست هیچ‌گاه نمی‌تواند به قدر کافی در حوزه‌هایی عمیق شود که از حیث علمی برای پشتیبانی از پروژه‌های بزرگ‌تر و پیچیده‌تر از قبل تکامل یافته‌اند، با این حال شما همچنان برای سازمان دادن به متخصصان به معمار نیاز دارید. (در گفت‌وگو با Anthony Vidler، منتشر شده در مجلهٔ Log، ش ۲۸، سال ۲۰۱۳)
.

.
توجه: این گفتار پاره‌ای از گفت‌وگویی مفصل‌تر است که با توجه به محدودیت و اقتضای شبکه‌های اجتماعی قادر به نقل کل آن نیستیم. توصیه می‌کنیم برای درک بهتر هر گفتار به منبع مندرج در ذیل آن مراجعه کنید.
.
در وب‌سایت گفتار بخوانید:
.
https://goftaar.ir/?p=9545
. باز کردن / نظر دهید