این طرحواره زمانی شکل میگیرد که والدین می خواهند کودک را تحت ی | مرکز مشاوره گفتمان
این طرحواره زمانی شکل میگیرد که والدین می خواهند کودک را تحت یک رابطه بسیار نزدیک قرار دهند به طوری که بین والد و کودک یک صمیمیت افراطی دیده می شود در این حالت مشکلاتشان را مدام به کودک می گویند و کودک را گزینه مناسبی برای صحبت کردن می دانند لذا تمام سختی ها و رنج ها و ناراحتی هایی که از دیگران ،همسر،مشکلات اقتصادی و خانوادگی تاکنون داشته اند به کودک می گویند در صورتی که کودک به اقتضای سنش به تحول و رشد نیاز دارد نه اینکه سنگ صبور والد باشد مثلا مادر به کودک می گوید می دانی زن عمویت با من چه کرده؟ والدین باید بدانند که رنجهایشان هیچ سازگاری برای کودکانشان ندارد نه تنها کمکی نمی کند بلکه اسیب هم می زند و سطح اضطراب کودک را بالا می برد در نتیجه این مساله تبدیل به الگویی برای بچه می شود انگاه هر اتفاقی که در مدرسه برای کودک می افتد از سیر تا پیاز بدون کم و کاست برای مادرش تعریف می کند در نتیجه کسی که این طرحواره در او شکل می گیرد تمام مسائل زندگی شخصی را در بزرگسالی نیز برای والدینش تعریف می کند حتی خصوصی ترین مسائل شخصی که حدومرز و حریم دارد انگار که یک لوله کشی کامل بین ذهن کودک و والد برقرار است و اگر این رابطه از جانب هرکدام از طرفین قطع شود،نتیجه ان احساس گناه است از دیگر مواردی که باعث به وجود امدن این طرحواره می شود این است که والد به هیچ عنوان اجازه نمی دهد تا فرزندش لحظه ای به حال خودش باشد تکیه کلام این افراد این است که: همین جا جلو چشم باش یا با کسی حرف نزن و هر کس هر چیزی به تو گفت بیا به خودم بگو این افراد گزینه مناسبی برای ازدواج نیستند چون بعد از ازدواج همه مسائل خصوصی زندگیتون رو برای مادرش تعریف میکنه و این افراد حتی برای ازدواج فردی رو که مادرش انتخاب کنه قبول میکنه چون این مادرشان است که جنس زن ها را می شناسد و می تواند انتخاب خوبی برای انها بکند و اصطلاحا به این گونه افراد home boy یا بچه ننه می گویند.
