ما که در اردوگاه كار اجباری زندگی می‌كرديم، به چشم می‌ديديم مر | مرکز مشاوره گفتمان
ما که در اردوگاه كار اجباری زندگی می‌كرديم، به چشم می‌ديديم مردانی را كه به كلبه‌های ديگر می‌رفتند و ديگران را دلداری می‌دادند و آخرين تكه نانشان را هم به آن‌ها می‌بخشيدند.
درست است كه شمار اين مردان زياد نبود، اما همين هم ثابت می‌كند كه همه چيز را می‌توان از یک انسان گرفت مگر یک چيز: آخرين آزادی بشر را در گزينش رفتار خود در هر شرايط موجود و گزينش راه خود.
