نمی‌دونستم. باور کن نمی‌دونستم چقدر با ارزشه وقتی روی فهرست تم | گل‌خونه ما🌹🌹
نمی‌دونستم. باور کن نمی‌دونستم چقدر با ارزشه وقتی روی فهرست تماس‌هات یا فهرست مخاطبینت توی تلگرام یا واتس‌اپ می‌چرخی، چشمت به اسم یکی بیافته، خنده بیاد روی لب‌هات و قند توی دلت آب کنند. فکر می‌کردم همیشه همین‌طوری می‌مونه. فکر می‌کردم همیشه همین حال هست و خواهد بود. دلیلی نداشت که غیر از این فکر کنم من ساده‌لوح. چه می‌دونستم که شاید یه روزی میاد که چشمم به اسمت توی لیست بیافته، همه‌چیز جلوی چشمم محو بشه از هجوم اشک! باور کن نمی‌دونستم. من یادم رفته بود روزهایی که هنوز نیومده بودی، زندگیم چطوری بود: چقدر معمولی و خالی و بی‌انگیزه! انقدر حضورت برام طبیعی و بدیهی شده بود و انقدر همه چیز بین‌مون خوب پیش می‌رفت که مطمئن بودم هیچ‌چیزی نمی‌تونه از هم جدامون کنه. راستش هیچ اراده بشری‌ای رو اون قدر توانمند نمی‌دیدم که بتونه ما رو از هم جدا کنه. این رو به خودت هم گفته بودم. من ساده حتی یک درصد هم فکر نمی‌کردم چیزی خارج از اراده بشری بتونه بیاد و باعث این جدایی و این حال خراب بشه. من تو رو نه برای یه روز و یه دوره، که برای تمام عمرم می‌خواستم. برای لحظه به لحظه‌ش. برای همیشه. برای ابد. برای اینکه اون حال خوش تا ته دنیام توی دلم بمونه به دلگرمی حضور و وجود تو نازنینم. من نمی‌دونستم و بهاش رو دادم؛ اما الان روی حرفم به همه اون‌هایی‌ست که همین لحظه حال اون روزهای ما رو دارند. نمی‌خوام نصیحت کنم. نمی‌خوام رهنمود بدم. فقط دلم می‌خواد بگم قدر بودن‌ها رو بدونید. انقدر دردناکه نبودن اونی که قلب‌تون رو بهش می‌سپارید که می‌تونه تا ابد دل‌تون رو بسوزونه. می‌تونه تا ته دنیا بشه بزرگترین حسرت عمرتون. می‌دونم که دنیا ادامه داره و بشر در اغلب موارد مجبور به ادامه دادن زندگی؛ ولی آخه کیفیتِ بودن هم مهمه! به خدا نبودن اونی که تمام امید و آرامش آدمه، انقدرها هم ساده نیست. باور کنید سخته. تو رو خدا به گوش اون‌هایی که هم‌دیگه رو دوست دارند برسونید. تو رو خدا یادتون باشه و یادشون بندازید که تا جایی که میشه از کنار هم بودن لذت ببرند. نیاد اون روزی که یکی باشه و اون یکی نه، که اون روز دنیا با همه بزرگی و زیبایی‌هاش، دیگه بی‌معنی میشه برای اونی که از یارش جا مونده.
