وسترن، محبوبترین ژانر سینمای هالیوود از اوایل قرن بیستم تا دهه | ʜɪᴄʜᴋᴀᴅᴇʜ

وسترن، محبوبترین ژانر سینمای هالیوود از اوایل قرن بیستم تا دهه ۶۰ میلادی بود. پس از تجدید موفقیت‌های تجاری وسترن در اواخر دهه ۱۹۳۰ محبوبیت وسترن افزایش یافت و قلهٔ این محبوبیت در دهه ۱۹۵۰ بود که شمار فیلم‌های وسترن تولیدی از جمع تمامی ژانرهای دیگر بیشتر بود.
ژانر وسترن، گاهی غلبهٔ بیابان و تبعیت طبیعت را به نام تمدن یا مصادرهٔ حقوق ارضی ساکنین مرزی و بومی آمریکایی به تصویر می‌کشد. وسترن جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که حول قوانین و کدهای افتخاری و شخصی، و عدالتی مستقیم یا خصوصی نظیر عداوت سازمان یافته‌است تا اینکه حول قوانینی منطقی و انتزاعی که در آن طبقهٔ اجتماعی عمدتاً از طریق نهادهایی نسبتاً غیرشخصی حفظ می‌شود. ادراک عامی که از وسترن وجود دارد داستانی است متمرکز بر زندگی خانه به دوشی سرگردان که معمولاً یک گاوچران یا جنگنده با اسلحه است. یک نمایش قدرت یا دوئل به وقت غروب که در آن دو یا چند جنگنده با اسلحه وجود دارد، صحنه‌ای کلیشه‌ای در ادراک عامی از وسترن است.


وسترن اغلب بر زمختی و تندی بیابان تأکید می‌کند و اغلب صحنه را در چشم‌اندازی لم یزرع و ویران می‌چیند. چیدمان‌های خاص شامل پادگان‌ها، مرتع‌ها و مزرعه‌های خالی؛ روستاهای بومی آمریکایی؛ یا شهرهای مرزی کوچک با مشروب فروشی‌ها، مغازه‌ها، اصطبل‌ها و زندان‌های کوچک است. جدای از بیابان این معمولاً مشروب فروشی‌ها هستند که تأکیدی بر وجود غرب وحشی دارند: مکانی است برای موسیقی گوش دادن (پیانویی که تمیز نواخته نمی‌شود)، زن‌ها (معمولاً فاحشه‌ها)، قماربازی (پوکر با دست باز یا کشیدنی)، نوشیدن (آبجو یا ویسکی)، دعوا و داد و بیداد کردن،آدم کشی،قتل و تیراندازی. در برخی وسترن‌ها که تمدنی وجود دارد، شهر کلیسا و مدرسه دارد؛ و در برخی دیگر که قوانین مرزی دارند چنان‌که سرجیو لئون گفته‌است " جایی است که زندگی ارزشی ندارد. "

فیلم های Dodge City ، Jesse James ، the Good the Bad and the Ugly و شاید مهم‌تر از همه کار برجستهٔ جان فورد به نام Stagecoach که یکی از بزرگترین فیلم‌های پربینندهٔ سال شد، از نمونه های وسترن هستند.

ماجراجویی - Adventure

فیلم‌های این ژانر دارای داستان‌های هیجان‌انگیز در موقعیت‌های جدید و مناطق عجیب است. اینگونه فیلم‌ها از لحاظ ساختاری بسیار شبیه به فیلم‌های اکشن می‌باشند با این تفاوت که به جای خشونت و مبارزه، ماجراجویی از طریق سفر، اکتشافات، ایجاد امپراتوری و مبارزه‌های شخصیت‌های تاریخی و قهرمانان است. سری ایندیانا جونز به کارگردانی استیون اسپیلبرگ، از نمونه‌های بارز این ژانر می‌باشد.

اکشن - Action

در اکشن، یک یا چند قهرمان اصلی با مجموعه‌ای از درگیری‌های فیزیکی، رزمی و جنگی روبرو می‌شوند. قهرمان اصلی فیلم برای پیروزی باید بر دشمنان خود غلبه کند. در این فیلم‌ها، سکانس های اکشن ، مانند درگیری، بدلکاری، تعقیب و گریز ماشین یا انفجار، بر عناصری مانند شخصیت پردازی یا طرح های پیچیده اولویت دارد. برخلاف اکثر فیلم های جنگی این اتفاقات به طور معمول نتیجه‌ی تلاش های فردی از طرف قهرمان است. این ژانر با ژانرهای هیجان انگیز و ماجراجویی ارتباط تنگاتنگی دارد. دوران رشد فیلم‌های اکشن بیشتر در دهه ۱۹۷۰ بود. در طول تاریخ این ژانر، از بروس لی به عنوان نخستین بازیگری که باعث حرکت و محبوبیت آن شد، یاد می‌کنند. مجموعه‌های Terminator، Fast and Furious، John wick و James Bond از نمونه‌های فیلم‌های اکشن هستند.

کمدی - Comedy

فیلم‌های کمدی فیلم‌هایی هستند که باعث خنده مخاطب می شود و برای خنده مخاطبان طراحی شده است. کمدی ها درام های سبکی هستند که برای سرگرمی و ایجاد لذت طراحی شده اند.در کمدی، از طنز و شوخی استفاده می‌شود. فیلم‌های این ژانر قدیمی‌ترین گونه‌ی فیلم‌ها شناخته می‌شود. کمدی تکیه بر بازیگران و ستارگان فیلم دارد؛ به همین دلیل بسیاری از هنرمندان استندآپ کمدی وارد صنعت فیلم‌سازی می‌شوند. ژانر کمدی در مورد موقعیت، زبان، اکشن و شخصیت ها به طنز مبالغه می کند. کمدی ها کمبودها، اشتباهات و سرخوردگی های زندگی را مشاهده می کنند و باعث شادی و فرار لحظه‌ای از زندگی روزمره می شوند. فیلم‌های کمدی به استثنای کمدی سیاه معمولاً پایان خوشی دارند. از The Apartment بیلی وایلدر می‌توان به عنوان نمونه‌ای از این ژانر یاد کرد.

کمدی سیاه (Black comedy یا Dark comedy) : این زیرژانر به موضوعاتی که معمولاً جزء دستهٔ پرهیزه‌ها (مثل مرگ، تجاوز، خشونت) هستند طبقه‌بندی می‌شود. نویسندگان و کمدین‌ها اغلب با ایجاد ناراحتی و فکر جدی و سرگرمی برای مخاطبان خود، از آن به‌عنوان ابزاری برای کاوش در مسائل مبتذل استفاده می کنند.