کوین ترودو

2021-12-27 19:51:17 تو مبین جهان ز بیرون که جهان درون دیده‌ست
چو دو دیده را ببستی ز جهان جهان نماند

مولانا
@haaqiqat باز کردن / نظر دهید

2021-12-27 19:46:04 معمولاً ما هر آنچه درباره‌ی خود می‌دانیم، صرفاً عقیده‌ی دیگران است..!

آنها می‌گویند تو خوب هستی، و ما تصور می‌کنیم خوب هستیم. دیگران می‌گویند تو زیبا هستی، و ما تصور می‌کنیم زیبا هستیم. آنها می‌گویند تو بدی، زشت هستی... هر چه را که دیگران درباره‌ی ما می‌گویند جمع آوری می‌کنیم. و این مجموعه‌ی هویت و شناخت ما از خودمان می‌شود. اما این هویت سراپا کاذب است. زیرا هیچکس قادر به شناختن شما نیست. مگر خودتان.

دیگران فقط با پاره‌ای از ابعاد شخصیت شما آشنا هستند. و این ابعاد سطحی هستند. آنها فقط احوال لحظه‌ای شما را می‌بینند. نمی‌توانند به مرکز وجودتان رخنه کنند. مردم عمر خود را با باور و اتکا به حرف و نظرات دیگران سپری می‌کنند. به همین دلیل است که مردم از عقیده‌ی دیگران می‌ترسند. اگر دیگران تصور کنند شما بد هستید، بد می‌شوید و اگر سرزنشتان کنند، شما به سرزنش خود می‌پردازید. زیرا مجبورید به عقاید دیگران وابسته باشید. این موضوع به نوعی اسارت و بندگی نهان و ظریف تبدیل می‌شود. و اینگونه می‌شود که اگر بخواهید فردی خوب و ارزشمند و زیبا در نظر دیگران جلوه کنید، باید سازش کنید. باید همواره با مردمی که به آنها و نظراتشان وابسته هستید سازش کنید و مطابق نظر و میل آنها باشید.

پس چگونه باید بود؟
به شما می‌گویم؛ «اصیل» باشید. حقیقی بودن یعنی اصالت داشتن. صادق_بودن. مصنوعی نبودن. نپوشیدن نقاب. به هر قیمتی چهره‌ی حقیقی خود را هرچه باشد نشان دهید. اصیل بودن یعنی با خودتان رو راست بودن. برای رسیدن به این اصل سه نکته را به یا بسپارید.

اول آنکه: هرگز به آنچه دیگران می‌گویند باید باشید گوش ندهید. فقط به «ندای درونتان» گوش دهید تا دریابید که دوست دارید چه چیزی باشید.

دوم آنکه: هرگز نقاب نزنید و ظاهر سازی نکنید. اگر خشمگین هستید لبخند نزنید. که چنین لبخندی دروغین و کاذب است. خشمتان خشم واقعی و خنده‌تان خنده‌ای از ته دل و حقیقی باشد.

سوم اینکه: پیوسته در زمان حال باشید. زیرا تمامی دروغ‌ها از گذشته یا آینده وارد می‌شوند. گذشته را چون بار بر دوش نکشید. چون اجازه نمی‌دهند اصیل باشید. حضور داشتن در زمان حال یعنی اصیل بودن. زیرا تنها زمان حال است که اصیل و حقیقی است. این لحظه یعنی کل ابدیت.

اشو
@haaqiqat باز کردن / نظر دهید

2021-12-27 19:44:34 اعتقاد چیست؟

اعتقاد تفکری است که متوقف شده است، منجمد شده است و آدم معتقد آدم محدودی است که از اندیشیدن می‌هراسد. او در چهارچوب اعتقاداتِ پیشینان خود به زندگی ملال آور و تکراری خویش ادامه می‌دهد و با آن احساسِ امنیت می‌کند.

«اندیشه کردن» یکی از سخت‌ترین کارهاست چرا که در مقابل عادات ما می‌ایستد و آنها را به زیر سوال می‌برد و راحتی و امن و آسایش را از ما می‌گیرد.

وقتی ملتی دنباله روی پیشینان خویش گردید نباید انتظار داشته باشد زندگی‌اش بهتر از اجدادِ خویش باشد.

میلان کوندرا
@haaqiqat باز کردن / نظر دهید

2021-12-27 19:41:05 بزرگترین و سریعترین افکار مرتعش که همیشه ما را قدرتمند می‌کند انرژی عشق و محبت است. تقریباً همه‌ی عارفان دنیا اظهار می‌دارند که متعالی‌ترین مظهر هستی و تنها حقیقت محض، عشق می‌باشد. اما برخی از ادیان با ساخت بتی ذهنی شبیه به انسان، مقام خداوند را کوچک و کم اهمیت جلوه می‌دهند؛ آنها خدایی از قوانین تمام نشدنیِ ایرادگیرانه‌ای به وجود آورده‌اند که مستعد عصبانیت، انتقام و تنبیه است. اما عشقی که من از آن صحبت می‌کنم انرژی قابل دسترسی است که در درون ما گنجانیده شده است. تا آنجا که می‌دانم تمام گیتی از عشق درست شده است و هر کدام از ما نمونه‌ی فردی از وجود عشق هستیم.

به این فکر کنید که ما از عشق آمده‌ایم، بنابراین ما باید به طریقی عاشق باشیم تا زمانی که شبیه به چیزی شویم که از آن شکل گرفته‌ایم. اما ما به نحوی از طبیعت خود دور و روی‌گران شده‌ایم. هر تفکری بدون عشق، حرکتی برای دور شدن از جایی است که از آن آمده‌ایم. هر نوع عملی از جمله: عصبانیت، خجالت، ترس، استرس، نفرت، خشونت و... حرکت به سمتی غیر عشق و نشناختن خویش و خداوند است.

وین دایر
@haaqiqat باز کردن / نظر دهید

2021-12-27 19:38:08 به جز انسان، هیچ موجود زنده ای
از پیری رنج نمی برد،
در حقیقت عالم هستی اصلا پیری نمی شناسد.
رسیدگی و پختگی می شناسد؛
از بلوغ و کمال می داند.

می داند که زمانی وقت رقص و پایکوبی و تا حد امکان با تمام وجود زیستن است و زمانی وقت استراحت.
برگهای پیر و خشکیده درخت وقتی می افتند با همان خاکی که از آن سربرآورده بودند ادغام می شوند.
هیچ غم و اندوه و گریه و زاری در کار نیست، بلکه آرامشی عظیم در سقوط به درون بستر ابدیت است.

اشو
@haaqiqat باز کردن / نظر دهید

2021-12-27 19:37:04 همیشه قدرت انتخاب به انسان داده نشده است، انسان نه زمان زادنش را انتخاب کرده است، نه چهره‌اش را، نه والدینش را و نه کودکیش را ...

انسان ساعت مرگش را هم معمولا انتخاب نمی‌کند! انسان چاره‌ای جز پذیرفتن چهره‌اش ندارد. همانطور که چاره‌ای جز پذیرفتن سرنوشتش ندارد ...

تنها انتخابی که برای او مجاز است، انتخاب بین خوبی و بدی است، بین درستی و نادرستی، واقعیت و دروغ ...


‏ فضیلت‌های ناچیز
ناتالیا گینزبورگ

@haaqiqat باز کردن / نظر دهید

2021-12-27 19:35:41 زمانی كه بتوانی آنچه را كه هست، چنان كه هست ببينی، نه آنچه كه بايد باشد،تنها آن زمان است كه بيدار شده‌ای،
آنگاه هر كجا بروی بهشت است.

اشو

@haaqiqat باز کردن / نظر دهید

2021-12-27 19:32:15 صدای خود را پیدا کنید

همه‌ی ما در ابتدا صدای خود را داشتیم. منظورم از صدا این است که در زمان بچگی بر اساس «نگرش درونی و میل باطنی‌مان» حرف می‌زدیم. وقتی بزرگتر شدیم و به مدرسه رفتیم، به جای صدای خودمان، یاد گرفتیم که با صدای معلم‌هایمان، پدر و مادر یا کسانی که نقش والد ما را داشتند حرف بزنیم. اگر می‌خواهید تا صدای واقعی خود را پیدا کنید از این تمرین استفاده کنید.

به درون خود نگاه کنید. ببینید وقتی حرف می‌زنید صدای چه کسی را می‌شنوید؟ صدای پدرتان؟ صدای مادر؟ گاهی صدای پدربزرگ، گاهی مادر بزرگ و گاهی معلم هایی که سالها قبل داشتید، گاهی صدای یک همسایه... تنها چیزی که به سختی می‌توان آن را پیدا کرد صدای خودتان است. همیشه در زندگی به شما گفته شده است که به حرف بزرگتر، به حرف پدر و مادر گوش کنید. ولی کسی تا به حال به شما نگفته که به «قلب خودتان» گوش کنید. در واقع آنچه از صدای واقعی‌تان بگوش می‌رسد فقط ناله‌ی ضعیفی است که لابلای صداهای اطرافتان گم شده است.

برای شنیدن صدای خودتان باید اول از شر این صداهای مزاحم خلاص شوید. در این هنگام است که می‌توانید در درونتان سکوت و آرامش را تجربه کنید و بعد از شنیدن صدای خودتان تعجب کنید و لذت ببرید. در این دنیا مردمی که در برکت و سعادت زندگی کردند کسانی بودند که با صدای واقعی و درونی‌شان حرف زدند.

مرحله‌ی اول: لطفاً بفرمایید این کسی که در حال حرف زدن است، کیست؟
در هر کاری که مشغول انجامش هستید، فکر می‌کنید، تصمیم می‌گیرید یا امثال آن، از خود بپرسید " این حرف یا عمل از من می‌آید یا از کس دیگری؟ واقعاً در درون من چه کسی در حال حرف زدن است؟ "
وقتی گوینده‌ی صدا را شناختید تعجب می‌کنید. می‌بینید این صدا درست همان صدای مادر یا پدرتان است. یافتن صاحب صدا اصلاً سخت نیست. صداها درست عین یک نوار ضبط صوت در ذهن شما وجود دارند؛ همان حرفها، همان توصیه‌ها و دستورات، همان نصیحت‌ها.
نیازی به جنگیدن با این صداها ندارید. آنچه مهم است همین است که شما بفهمید که این صدای شما نیست..! موضوع حرف و صدا هرچه باشد، خوب یا بد، می‌دانید که این صدای شما نیست. این اولین قدم برای یافتن معصومیت بچگی است. شما به اندازه‌ی کافی به این صداها گوش کرده‌اید که حاصلی هم برایتان نداشته است.

مرحله‌ی دوم: خیلی ممنون....خداحافظ.
وقتی صدا را شناختید از شخص صاحب صدا تشکر کنید و بخواهید که برود و بگذارد تا شما تنها بمانید. به یاد داشته باشید کسی که آن صدا را به شما داده، دشمنتان نبوده و قصد بدی نداشته اما در حال حاضر قصد و نیت او اصلاً مهم نیست.
وقتی از آن صدا می‌خواهید تا برود و شما را راحت بگذارد، بندِ بین شما و صاحب آن صدا گسسته می‌شود و شما آزاد می‌شوید. آن صدا شما را در کنترل خود داشت چون شما هم فکر می‌کردید که آن صدا، صدای خودتان است. وقتی این تمرین را مرتب انجام دهید به سرعت از دست صداهای مزاحم درونتان خلاص می‌شوید و سکوت را در قلب‌تان تجربه می‌کنید.

اشو
@haaqiqat باز کردن / نظر دهید

2021-12-27 19:27:26 زندگی بی پایان است:

هرجا که باشید، همیشه در آغاز کارید.
به همین دلیل، زندگی اینقدر زیبا، جوان و تازه است. به محض اینکه فکر کنید چیزی کامل شده‌اید، مرده‌اید؛ کمال مطلق یعنی مرگ.

کمال‌گرایان، در حال خودکشی‌اند. هیچ چیز به کمال مطلق نمی‌رسد. زیرا زندگی جاویدان است. همیشه قله‌های جدیدی در انتظار شماست. پس از فتح هر قله‌ای، قله‌ای جدید شما را به سوی خود فرا می‌خواند.

همیشه به یاد داشته باشید که هرجا که هستید، تازه در آغازید. پس همیشه بکر و تازه، همانند یک کودک باقی بمانید و هنر زندگی همین است؛ همیشه تازه، جوان و جدید باقی ماندن... به یاد داشته باشید که هر لحظه دری جدید باز می‌شود.

غیر منطقی به نظر می‌رسد؛ همیشه فکر می‌کنیم که اگر آغازی وجود دارد، باید پایانی نیز وجود داشته باشد. ولی چه می‌توان کرد! زندگی از منطق بویی نبرده؛ شروع دارد، ولی بی‌پایان است. هرچه واقعا زنده است؛ پایانی ندارد.

اﺷﻮ
@haaqiqat باز کردن / نظر دهید

2021-12-26 21:49:08 براى اتفاقِ خوبِ زندگی‌ات منتظر باش
هر قدر كه لازم است
اصلاً هر روز خودت را براى اتفاق افتادنش
آماده كن و هر لحظه دنبالش بگرد
روزى نرسد كه اتفاقِ خوبت لابه‌لاىِ
مشكلات و مسائلِ روزمره گم شود
و ديگر هر چه بگردى پيدايش نكنى ...
يا اينكه هى بيايد پشت پنجره‌ى اتاقت
هى بنشيند روى يقه‌ىِ پيراهنت
هى خودش را روى ميز كارَت برقصاند
و تو ناديده‌اش بگيرى و بعد‌ها
در آلبوم‌هاى جوانى‌ات به دنبال يافتن
اثرى از اتفاقِ خوب به چشم‌هايت
توى عكس‌ها خيره شوى و ...
نكند كه دير شود
نكند كه فكر كنى اتفاق نمى‌افتد
زندگى پر از اتفاق‌هاى خوبِ ريز ريز است
فقط بايد نگاهشان كنى...

@haaqiqat باز کردن / نظر دهید