دکتر هادی خانیکی

2022-08-13 09:21:18 @hadikhaniki
دکتر هادی خانیکی در ادامه فرایند درمانی خود جهت مداوای سرطان پانکراس، ساعتی پیش در بیمارستان مرکزی شیراز برای انجام عمل جراحی راهی اتاق عمل شدند. باز کردن / نظر دهید

2022-08-11 14:02:26 @hadikhaniki

بازپخش این برنامه در اپلیکیشن کلاب هاوس از طریق همان لینک قبل در دسترس است.


https://b2n.ir/w48923 باز کردن / نظر دهید

2022-08-10 18:33:53 هیچ ابژه‌ای در شعر معاصر فارسی به اندازه‌ی «ارغوانِ » هوشنگ ابتهاج عمومی نشد؛ چرا؟

گفتمانِ زمانه

نگاهی اجتماعی-ارتباطی به شعر «ارغوان » درگفت‌وگوی میترا فردوسی با دکتر هادی خانیکی؛ ماهنامه وزن دنیا شماره ٢٠ اسفند ۱۴۰۰

@hadikhaniki

کم‌تر شعری در صد سال اخیر سراغ داریم که به اندازه‌ی «ارغوان» در حافظه‌ی مردم ثبت و ضبط شده باشد. ارغوان تنها بلندبالای زیبایی نیست که در حیاط خانه‌ی یک شاعر رو‌به‌آفتاب ایستاده و چشم‌انتظار بهار است؛ ارغوان حتی تنها یک درخت نیست. ارغوان ابژه‌ی فرهنگی مهمی برای همه‌ی مردم ایران است. ابژه‌ای که مختصات امید و ناامیدی را ترسیم می‌کند. ابژه‌ای که روزی رؤیای آزادی یک شاعر زندانی در دهه‌ی شصت بوده اما راهش را تا ذهن و جان مردم و هنرمندان هنرهای دیگر (همچون موسیقی و سینما و تئاتر) و در نهایت شد رؤیای آزادی برای هر کس که در خفقان است و پرواز نگاهش را بلندتر از چیزی که هست می‌خواهد. ارغوان ازاین‌رو علاوه بر اهمیت زیبایی‌شناسانه و ادبی‌اش، رخدادی ارتباطی و اجتماعی است و متنی برای مطالعه‌ی حال‌و‌روز جامعه‌ی ایران و مردمانش از دهه‌ی شصت به این سو.

به همین مناسبت درباره‌ی ارغوان با دکتر هادی خانیکی، رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات و استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، که یکی از علاقه‌مندی‌های پژوهشی‌اش مطالعه شعر به‌مثابه‌ی رسانه است گفت‌و‌گو کردیم که حاصل آن را در ادامه می‌خوانید.


متن کامل گفت‌وگو در INSTANT VIEW
باز کردن / نظر دهید

2022-08-10 09:50:42 سرطان، چرخ زندگی و زیست رضایتمندانه

یادداشت دکتر هادی خانیکی در شماره ۵٢٧۴ روزنامه اعتماد، چهارشنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۱

@hadikhaniki

ای همه دریا چه خواهی كردنم
وی همه هستی چه می‌جویی عدم؟

جوهر است انسان و چرخ او را عرض
جمله فرع و پایه‌اند و او غرض

مولانا- دفتر پنجم


1) هفدهم مرداد است كه باید باز به «سرطان‌اندیشی» و «سرطان‌نویسی» برگردم و از دردها و رنج‌های برآمده از آن وادی بپردازم. هفته پیش كه رنج بیماری حاد برادر معلولم از درد سرطان و بیم و امید عمل آن پیشی گرفت، نوشتم: «رنج جهانی میان درد و امید است»، غلبه بر درد دشوار نیست، اما عبور از رنج ره‌توشه‌ای دیگر می‌خواهد: كوله‌باری از امید و شكیبایی و تلاش برای زندگی.

2) عاشورا را در خانه پشت سر گذاشتم، با هروله‌ای در دنیای مجازی و توقف‌های كوتاه و بلند در گفتمان‌های تراژدیك آن، گفتمان‌هایی كه زیستن را با رنج و سوگ و صبر انسان بودگی به جهان گشوده در برابرت تبدیل می‌كند. هر جا دنیای واقعی تنگ‌تر و سخت‌تر می‌شود، پناه بردن به این گفتمان‌های سوگمندانه و معرفت‌افزا و تاثر برآمده از فهم تاریخی آن واقعه، ظرفیت می‌سازد؛ ظرفیتی معنابخش، امیدآفرین و توانمندساز. وقتی در این گشت و گذار نوستالژیك و مجازی به «حظیره یزد» رسیدم و همنوایی و سوگواران دردآشنا و دغدغه‌مند یزدی را شنیدم، رنج‌های عاشورایی در كنار رنج‌های سرطانی‌ام، خاك بر سر زمین نشسته است، لاله‌ها به آسمان رسیده است/ هوا هوای خستگی است/ صدا صدای دلشكستگی. باید فراتر از این رنج بروم و به پناهگانی بزرگ‌تر پناه ببرم؛ می‌شود به سوگواره مولانا در عزای حسین(ع) رفت و از زبان او شنید كه



پس عزا بر خود كنید ‌ای خفتگان/ زانك بد مرگیست این خواب گران

بر دل و دین خرابت نوحه كن/ كه نمی‌بیند جز این خاك كهن


ادامه‌ی یادداشت در INSTANT VIEW
باز کردن / نظر دهید

2022-08-09 06:04:21 از جهان‌های موازی: ژانرهای پراکنده و روایت‌های ناتمام روزنامه‌نگاری
یادداشت دکتر هادی خانیکی در شماره ٢٨١٧٨ روزنامه اطلاعات؛ سه شنبه ١٨ مرداد ١۴٠١

@hadikhaniki

عمری پی آرایش خورشید شدیم
آمد ظلمات عصر و نومید شدیم

دشوارترین شکنجه این بود که ما
یک‌یک به درون خویش تبعید شدیم

شفیعی کدکنی


۱) هفتمین نوشتار از تجربه‌‌ها و زیسته‌های جهان روزنامه‌‌نگاری را به مناسبت همزمانی با یکصدوشانزدهمین سالگرد پیروزی مشروطیت در ایران به آن سو می‌برم و از داشته‌های روزنامه‌نگارانة عصر مشروطه به نداشته‌های تاریخی این دوران که داشتن «روایتی تاریخمند» و «تصویری پیوسته» از این جهان پرفراز و فرود است می‌رسم.

انقلاب مشروطه در ایران علاوه بر میدانی برای شناخت آرمان‌های یک ملت و چگونگی دستیابی به آن‌ها، آوردگاهی برای نظرآزمایی‌های اجتماعی و سیاسی در باب ارتباطات و مطبوعات نیز هست. «قدرت سیاسی» و «جامعه مدنی» دو متغیر تأثیرگذار در شکل‌گیری و تحول نهادهای تمدنی جدید از جمله مطبوعات هستند، اگرچه خود هم از فرایند تأسیس و توسعه این نهادها متأثر می‌شوند. بر این اساس، مطالعه نسبت میان «ساخت قدرت و چگونگی تحول آن» از سویی و «چامعه مدنی و وضعیت قدیم و جدید آن» از سوی دیگر با «کم و کیف رشد و توسعه مطبوعات» در آستانه مشروطیت و پس از آن، موجب طرح فرضیه‌ها و نظریه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی در ایران شده است.

ادامه‌ی یادداشت در INSTANT VIEW
باز کردن / نظر دهید

2022-08-08 12:46:35 گفت‌وگوی خبرگزاری ایسنا با دکتر هادی خانیکی به مناسبت روز خبرنگار
همه وقایع زیر نورافکن‌های رسمی نمی‌گذرد

@hadikhaniki

متن کامل
باز کردن / نظر دهید

2022-08-06 10:22:03 انجمن کوی ارم در آستانه مرحله نهایی درمان دکتر هادی خانیکی در شیراز، با حضور ایشان به مرور مراحل قبلی زندگی و حضور ایشان در شهر شیراز می‌پردازد.

زمان: چهارشنبه ۱۹ مرداد از ساعت ۲۱
پلتفرم: کلاب‌هاوس انجمن کوی ارم

لینک کوتاه برنامه:

https://b2n.ir/w48923

@hadikhaniki باز کردن / نظر دهید

2022-08-01 00:28:33 رنج؛ جهانی میان درد و اميد

یادداشت دکتر هادی خانیکی در روزنامه اعتماد | دوشنبه ۱۰ مرداد ۱۴۰۱ | شماره ۵۲۶۹

@HadiKhaniki

به صدف مانم خندم چو مرا درشكنند
كار خامان بود از فتح و ظفر خنديدن
همچو غنچه تو نهان خند و مكن همچو نبات
وقت اشكوفه به بالاي شجر خنديدن
مولانا

۱) نظم فرآيند درمان بيماري سرطانم و عادت به شيمي‌درماني‌هاي ثابت يكشنبه‌ها، واكنش‌هاي زندگي اين روز را به تمام معنا شرطي كرده است: با خواب بيمارستان بيدار مي‌شوم و ناخودآگاه به سوي آمادگي براي عزيمت به زيرزمين بخش شيمي‌درماني مي‌روم، اتفاقا از بيمارستان هم زنگ مي‌زنند كه چرا هنوز نرفته‌ام! واقعيت از اين ذهنيت بسته‌بندي شده جلوتر رفته است: درد سرطان موقتا به همنشيني محدود و بي‌سروصدا با بيمار تن داده و او را به وادي ديگري كشانده است. ياد سومين نوشته سرطاني‌ام و عنوانش مي‌افتم كه «درد كه كسي را نمي‌كشد» ولي احساس مي‌كنم بايد از اين وادي كه «وادي رنج» است، بيشتر بنويسم. «در شهر درد خيلي سخت نزيستم»، اما به نظري مي‌آيد «ورود به شهر رنج» و گذشتن از آن نيازمند قواعد و لوازم جديد معرفتي، اجتماعي و فردي است. دايره درد بيشتر تن و جان بيمار را فرا مي‌گيرد و دامنه‌هاي رنج از شعاع‌هاي دورتر فردي و اجتماعي برمي‌خيزد. رنج من در اين روزها كه بيش از دو هفته با عمل جراحي سخت پانكراس در شيراز فاصله ندارم، رنج ديدن ابتلاي برادر معلول و مهربانم به بيمار حاد كرونا در مشهد و جابه‌جايي سريع و ناگهاني‌اش از دنيايي انساني و انگيزه‌بخش به دنياي مه‌آلود و ساكت آي‌سي‌يو بيمارستان است. مهدي به‌رغم معلوليت ذهني به واقع تجسد صفا و وفا و محبت و ديگردوستي در ميان ما بود، نقطه كانوني همبستگي مهرورزانه خانواده و يادآورنده ميراث انساني پدر و مادر. چشمم و ذهنم از دور نگران اوست، چنانكه گام‌ها و دستان خواهران و خواهرزادگان و دوستانم از نزديك در كار كاستن از دغدغه‌هاي سلامتش.

https://bit.ly/3OOPuYW

ادامه‌ی یادداشت در INSTANT VIEW
باز کردن / نظر دهید

2022-07-28 00:55:43 از جهان‌های موازی:
روزنامه‌نگاری تاریخمند، روزنامه‌نگاری تاریخ‌گریز

یادداشت دکتر هادی خانیکی در شماره ٢٨١۷۱ روزنامه اطلاعات | ۶ تیر ۱۴۰۱

@hadikhaniki

معاصر پاره‌ای از زمان گذشته است که ما آن را امری متعلق به زمان حالمان تشخیص می‌دهیم
سایمون دیورینگ

۱) این هفته «همنشین سرطانی»‌ام با هفت دوره شیمی‌درمانی سنگین کمی کنار نشسته است تا دو سه هفته دیگر در مواجهه با جراحان چیره‌دست تعیین تکلیف نهایی کند. فرصت این روزها برایم مغتنم است در خواندن و نوشتن اگرچه رنج ابتلای برادر مهربان و معلولم به کرونای حاد و دغدغه مسائل نگران‌کننده میهن و مردم و نخبگانش دامنه ذهنی این توانستن را محدود می‌کند. ضرورت آمادگی برای عمل سخت و پایین آمدن ایمنی در وضعیت جدید کرونایی مرا خانه‌نشین کرده است،‌ اما برای اینکه «احساس هم هوایی بخورد»، جمعه پیش باز به دیدار دکتر شفیعی کدکنی شتافتم تا درسی از وجود انباشته از دانش و تجربه دست اولش بیاموزم. دانش و تجربه را نیز می‌توان به سطوح طبیعی (ارگانیک) و غیرطبیعی (با افزودنی‌های بسیار و غیرمجاز!) تقسیم کرد. آنچه شفیعی کدکنی دارد به استناد جهان زیست‌های متنوع و گاه منحصر به فردش و گواهی همه‌ی آنانی که با داشته‌ها و یافته‌های فرهنگی، هنری، تاریخی و ادبی او از دور و نزدیک پژوهشگرانه رو به رو بوده‌اند، فشرده فرهنگ و تاریخ ماست. فرار از دنیای سرطانی در روز جمعه ۳۱ تیر و پناه به عالم آرام فرهنگ در پشت دیوار کاهگلی باغ ایرانی، این نتیجه را داشت که به تاریخ برگردم و جایش در جهان زیست روزنامه‌نگاری.


https://bit.ly/3OD1U5R

ادامه‌ی یادداشت در INSTANT VIEW
باز کردن / نظر دهید

2022-07-26 04:50:16 سرطان؛ گذار از درد، همنشينی با رنج


یادداشت دکتر هادی خانیکی در شماره ۵٢۶۴ روزنامه اعتماد | سه‌شنبه ۴ مرداد ١۴٠١

@hadikhaniki

خواهي كه سخت و سست جهان بر تو بگذرد
بگذر ز عهد سست و سخن‌هاي سخت خويش

1) هفت خان/ خوان شيمي‌‌درماني براي مهار غده سرطاني پانكراس را پشت سر نهادم. پزشك معالجم ـ دكتر آزاده ـ بنا به داده‌ها و گزارش تفسيري سي‌تي‌اسكن كاملي كه از شكم، لگن و ريه در خلال همين دوره درمان گرفته شده بود، تثبيت بيماري و در امان ماندن همه اندام‌هاي ديگر را از دست‌درازي غده و در نتيجه كفايت اين مرحله از شيمي‌درماني را اعلام كرد، پايان دشوارترين دوره درمان، آمادگي براي انجام عمل در دهه سوم مردادماه را تبديل به خبري خوش كرد كه شادماني و لطف گسترده دوستان و خويشان را در پي داشت. سه هفته ديگر براي انجام جراحي پانكراس به شيراز مي‌روم تا تجربه و توان خويش را در مرحله دوم بيماري بيازمايم. اين‌بار جراح چيره‌دست و تواناي ملي ـ دكتر نيك‌‌اقباليان ـ و تيم همراهش هدايتگر درمانند و عنايت خداوند و دعاي دوستان، زاد راه من براي همراهي بيمار با پزشك. همچنان بايد باب گفت‌وگو، ايجاد محيط مشترك ارتباطي و خلق فضاي گشوده به روي زندگي و سرشار از اميد و كنش باز باشد. شيراز و سرمايه‌هاي فرهنگي و اجتماعي‌ و سياسي‌اش پيش از اين دو بار به زندگي من معنا داده است؛ شيراز جهان زيست دانشگاهي و جهان زيست زنداني مرا چنان معنادار و زندگي بخش كرد كه هنوز هم وجودم زنده از ياد و آموخته‌هاي آنهاست، اميد آنكه «بيمارستان» نيز اين‌بار با من همان كند، يعني علاوه بر درمان تن داشته‌هاي فراواني نيز براي جانم داشته باشد. 

https://bit.ly/3PCaYcy

ادامه‌ی یادداشت در INSTANT VIEW
باز کردن / نظر دهید