2022-06-23 09:30:01
روی دیوار خونه‌ی پدربزرگ، یک لوح تقدیر قاب شده با امضای رئیس‌جمهوره، با این مضمون:
"به پاس سال‌ها تلاش شما در این مجموعه. ارادت‌مند رئیس جمهور."
پدربزرگ بازنشسته وزارت خونه‌ست. تقریبا هر کسی که به خونه‌‌ش اومده، ماجرای این لوح تقدیر رو می‌دونه. علاقه پدر بزرگ به این نوشته مثل عشق پسر بچه‌ها به مادرشونه. جوری عجیب و غریب به این موضوع افتخار می‌کنه که انگار بزرگ‌ترین دست‌آورد زندگیشه.
همیشه این فکر تو ذهنم بود که امضای سیاست‌مداری که احتمالا هم آدم خوبی نبوده، چرا باید این‌قدر با ارزش باشه؟
سال‌ها گذشت. در یکی از آخرین دیدارهام با پدربزرگ، از من خواست که لوح تقدیر رو از دیوار براش بیارم. همون‌طور که بهش نگاه می‌کرد، گفت: می‌خوام یه رازی رو بهت بگم، این لوح رو وزارت‌خونه بهم نداده! متنش رو خودم نوشتم. حتی امضاش هم مال خودمه.
آدم از اولین و آخرین نفری که باید تشکر کنه، خودشه. چون خودش بوده که شب‌هایی رو داخل تخت مچاله شده و به روز رسونده. گذرگاه‌های صعب‌العبور زندگی رو پشت سر گذاشته و هیچ‌وقت کم نیاورده.
پدربزرگ مدتی بعد، از بین ما رفت. خونه‌ی پدری فروخته شد و وسایلش هم به خیریه داده شد.
تنها چیزی که از اون خونه برداشتم، همین لوح تقدیر بود. اما با متنی متفاوت: "به پاس سال‌ها تلاش من در زندگی. ارادت‌مند خودم."
#محمد_حسن_زارع
@hafez_kamangir
5.1K views06:30
ت
