چه لذتی دارد آدم بداند کجاست، و در کجا می ماند، بدون آن که آن | یادداشت‌های یک روانپزشک

چه لذتی دارد آدم بداند کجاست، و در کجا می ماند، بدون آن که آن جا باشد.

(ننامیدنی، بکت، نوید)

پ.ن: یکی از انگیزه‌های اصلی مراجعان رواندرمانی اینه که درمانگر بهشون بگه با خودشون چند چندن، و البته درمانگران هم معمولا برای رضای خدا و مسلمین مراجعانشان را دست خالی بر نمی‌گردانند و به آن‌ها اعلام می‌نمایند که با خودشون چند چندن و این لذت را نصیب مراجع می‌کنند که بداند کجاست، بی آن‌که آن‌جا باشد. در واقع مهم این است که بدانید آن‌جا هستید، این که آن‌جا نباشید اصلا مساله‌ی مهمی نیست. بیخودی ذهنتون رو درگیرش نکنید.
@hafezbajoghli