ترجمه: * و هرگاه آدمی را رنج و زیانی رسد همان لحظه به هر حالت باشد از خفته و نشسته و ایستاده فورا ما را به دعا می‌خواند و آن گاه که رنج و زیانش را بر طرف سازیم باز به حال غفلت و غرور چنان باز می‌گردد که گویی هیچ ما را برای دفع ضرر و رنجی که به او رسیده بود نخوانده است! * اعمال زشت تبهکاران این چنین در نظرشان زیبا جلوه داده شده است.
شان نزول: این آیه درباره هشام بن مغیرة المخزومى نازل شده موقعى که ضررى یا شرّى و مکروهى به او می‌رسید، خدا را براى رفع آن نکبات و شرور می‌خواند و دیگرى را نمى خواند . ولى وقتى که خداوند بدى ها را از او دور می‌کرد ، مانند کسى بود که به خدائى اعتقاد نداشت و خداشناسى و خداپرستى از او زائل مى گشت . (تفسیر کشف الاسرار)
مواعظ حضرت آیت الله حق شناس (ره) ble.im/abd_haghshenas t.me/abd_haghshenas
