2022-09-10 09:56:02
* جرعه ای از معارف قرآن *
* آثار احاطه گناه برقلب *
* بَلى مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ(بقره81) *
ترجمه:
آرى، کسانی که گناه كنند و گناهشان بر آنها احاطه پیدا کند ، آنها اهل آتشاند و هميشه در آن خواهند بود .
اَلْإِمَامُ أَبُو مُحَمَّدٍ اَلْعَسْكَرِيُّ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): فِي تَفْسِيرِ قَوْلِهِ تَعَالَى: بَلىٰ مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَ أَحٰاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ . قَالَ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): « اَلسَّيِّئَةُ اَلْمُحِيطَةُ بِهِ: هِيَ اَلَّتِي تُخْرِجُهُ مِنْ جُمْلَةِ دِينِ اَللَّهِ، وَ تَنْزِعُهُ عَنْ وَلاَيَةِ اَللَّهِ، وَ تَرْمِيهِ فِي سَخَطِ اَللَّهِ، وَ هِيَ اَلشِّرْكُ بِاللَّهِ، وَ اَلْكُفْرُ بِهِ، وَ اَلْكُفْرُ بِنُبُوَّةِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، وَ اَلْكُفْرُ بِوَلاَيَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ)، كُلُّ وَاحِدَةٍ مِنْ هَذِهِ سَيِّئَةٌ مُحِيطَةٌ بِهِ، أَيْ تُحِيطُ بِأَعْمَالِهِ فَتُبْطِلُهَا، وَ تَمْحَقُهَا، فَأُولَئِكَ، اَلَّذِينَ عَمِلُوا هَذِهِ اَلسَّيِّئَةَ اَلْمُحِيطَةَ، أَصْحَابُ اَلنَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ...( البرهان في تفسير القرآن ج4 ص601)
ترجمه:
امام عسکری در تفسیر کلام خداوند متعال"بَلىٰ مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَ أَحٰاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ"(بقره/۸۱) فرمود:
* سیئه محیطه * همان گناهی است که او را از جرگهی دین خدا خارج می کند و از ولایت خدا جدا می سازد و در خشم او می افکند. آن گناه، شرک و کفر به خدا و کفر به پیامبری محمّد رسول خدا (ص) و کفر به ولایت علیبنابیطالب (ع)است . که هر یک از آن گناهان برا اواحاطه پیدا کرده ؛ یعنی کردارش را فرامی گیرد و همه را باطل میکند و از بین می برد. کسانیکه این سیئه محیطه را انجام می دهند ، اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود.
توضیح:
گناهان کوچک و بزرگ در آغاز، یک" عمل" است، سپس تبدیل به"عادت" می شود و در صورت عدم توبه و اصرار بر گناه ، شکل" ملکه" به خود مى گیرد . و هنگامى که به اوج شدت خود برسد تمام قلب انسان را به رنگ گناه در مى آورد و در این هنگام هیچ پند و موعظه ای در وجود او اثر نخواهد کرد.
قال امیرالمؤمنین : لاَ تُحَقِّرَنَّ صَغَائِرَ اَلْآثَامِ فَإِنَّهَا اَلْمُوبِقَاتُ وَ مَنْ أَحَاطَتْ بِهِ مُحَقَّرَاتُهَا أَهْلَكَتْهُ. (عیون الحکم و المواعظ , جلد1ص529)
ترجمه:
امیر المومنین (ع) می فرمایند: گناهان کوچک را سبک مشمارید،زیرا آنها هلاک کننده اند . و هر کس بر او احاطه پیدا کند گناهانی را که کوچک میداند ، آن گناهان او را به وادی هلاکت خواهند کشاند.
قَالَ اَلْبَاقِرُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : مَا مِنْ شَيْءٍ أَفْسَدَ لِلْقَلْبِ مِنَ اَلْخَطِيئَة .ِ إِنَّ اَلْقَلْبَ لَيُوَاقِعُ اَلْخَطِيئَةَ فَمَا يَزَالُ بِهِ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَيْهِ فَيَصِيرَ أَسْفَلُهُ أَعْلاَهُ وَ أَعْلاَهُ أَسْفَلَهُ.( روضة الواعظین ج2ص 414)
ترجمه:
امام باقر فرموده است: هيچ چيزى براى قلب تباهكنندهتر از خطا و گناه نيست،بدرستیکه قلب با گناه مواجه می شود و آنقدر در قلب می ماند که سرانجام بر آن احاطه پیدا می کند . و پايين آن را بالا و بالاى آن را پايين مىكند(یعنی قلب انسان که ظرف معارف حقه می باشد را پشت و رو می کند ، به نحوی که قابلیت دریافت معارف را از دست می دهد) .
عنُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: إِذَا أَذْنَبَ اَلرَّجُلُ خَرَجَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةٌ سَوْدَاءُ فَإِنْ تَابَ اِنْمَحَتْ وَ إِنْ زَادَ زَادَتْ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَى قَلْبِهِ فَلاَ يُفْلِحُ بَعْدَهَا أَبَداً .( الکافي ج2ص271)
ترجمه:
امام صادق عليه السّلام ميفرمایند: هر گاه شخصی گناهى كند، در قلبش نقطه سياهى بر آيد، پس اگر توبه كند، محو شود، و اگر بر گناه بيفزايد، آن سياهى افزايش يابد تا بر قلبش غالب شود . و بعد از این حالت ، دیگر هرگز رستگار نخواهد شد.
مواعظ حضرت آیت الله حق شناس (ره)
ble.im/abd_haghshenas
t.me/abd_haghshenas
838 views06:56