ایا سرکرده گی خداوند به نایب اش تکرار می شود. برای معتقد به خد | کانال حمید آصفی
ایا سرکرده گی خداوند به نایب اش تکرار می شود. برای معتقد به خدا، مسئله سرکرده گی خداوند جدی است. اما سرکردگی خدا در امر سیاسی و مدیریت به فرد خاص داده می شود یا به همه انسان ها؟ نواندیشان مسلمان از امامت عامه (یعنی هر کس راهبر خویش است خدا چنین برای انسان خواسته است)سخن گفتند. پس خداوند خالق شد که امور مدیریت زندگی به دست همه انسان ها واگذار کند. در امور سیاسی و اجتماعی نماینده خاص ندارد. نظریه پرداز فلسفی این ایده، اقبال لاهوری است. اما این که انسان به احکام شریعت تن دهند امری انتخابی است و برعهده حکومت نیست. ولی این همه ماجرا نیست. از زمان مشروطه به بعد در دو قانون اساسی، سرکرده گی خداوند در امور دنیا و سیاست و مدیریت و نظارت به نهاد سلطنت و دین سپرده شده است. روحانیون با رضا شاه بیعت کردند تا سرکرده گی خداوند به همه مردم نرسد، به نهاد سلطنت برسد که به نهاد دین وابستگی داشت. در قانون اساسی سال 58 هم سرکرده گی خداوند به وسیله روحانیون ولایت فقیه اعمال می شود. اما داستان از این قرار است که خدای خالق اگر سرکرده گی سیاسی و مدیریتی داشته باشد دیگر حق انتخاب و خوبی و بدی انسان منتفی می شود . اما داستان‌تر این است که جمهوریت به سرکرده گی خداوند در سیاست که به نهاد خاص واگذار شود پایان می دهد. این بلوغ انسانی در برابر استبداد قرار می گیرد. حال سخن این است که در قانون اساسی جدید تکلیف این رابطه مردم با خداوند کجا قرار می گیرد؟ باید مراقب بود که باز به نام خدا نهادی نماینده او در امور سیاسی و مدیریتی نشود؟ بله مطلب از این قرار است. تقی رحمانی
