در ادامه فرسته قبلی گفت‌وگوی درباره یاداشت سوم به نظرم تحل | هم‌پیشانی
در ادامه فرسته قبلی گفت‌وگوی درباره یاداشت سوم
به نظرم تحلیل این گفت‌وگو برای بررسی جهان ذهنی هر دو سوی این گفت‌وگو سودمند است.
منتقد: متاسفانه شما جهت حمله تان همیشه به نیروهای منسوب به انقلاب است. اگر همین اتفاق در سخنرانی مثلا فائزه هاشمی افتاده بود و پسری با ظاهر انقلابی این گونه عمل می کرد از او طلب اخلاق می کردید و مستمع را محکوم میکردید و حالا از سخنران طلب اخلاق می کنید. ظاهرا انتقاد از دیدگاه شما فقط باید از انقلاب، اسلام و طرفداران آنها باشد. ایرادی ندارد. بالاخره این هم تعریفی از تفکر انتقادی است دیگر. هر کس تعریف خودش را دارد.
پاسخ من: شاید اشکالی در کار من بوده که شما اینطور فکر می‌کنید. اما بگذارید رای صریحم را برایتان بگویم. به طور کلی برای من افرادی که خود را سپاه حق معرفی می‌کنند اما اولیات اخلاق، مواردی از قبیل راستگویی، عدالت، امانت‌داری را رعایت نمی‌کنند، رقت‌انگیزترند از افرادی که همین کارها را می‌کنند اما خود را در دایره ارزشی‌ها و پارسایان قرار نمی‌دهند.
مثلا خ هاشمی هم اگر به صفت "معلم انقلابی" و "عمار انقلاب" منسوب شود و شیوه پاسخ‌گویی و تکلمش به‌مانند آقای عباسی باشد، همین قدر برای من ترجمان وقاحت است.
خیلی برای من جالب است که برخی افراد ارزشی مثل شما، بیش از آنکه دغدغه قلب دین توسط افرادی همچون عباسی را داشته باشید، دغدغه‌تان است که مبادا کفه نقد به نفع گروه رقیب سنگین‌تر شود!
چرا فکر نمی‌کنید چون شما عینک سیاسی بر چهره دارید، فعل و قول دیگران را سیاسی تفسیر می‌کنید؟
اصلا مگر الگوی شما علی نیست؟ فرض کنید این جوان، اجیر معاویه بوده، تا خطبه شقشقیه او را به‌هم بزند. اگر علی لباسش‌اش را مسخره می‌کرد، و یارانش قهقهه می‌زدند، شما دیگر او را امیرالمومنین می‌دانستید؟
منتقد: آنچه از جواب حضرتعالی من متوجه شدم این است که انسان تا کامل نشده است و نتوانسته بی اشتباه شود حق ندارد به سپاه حق بپیوندد و خود را در آن سپاه معرفی کند. با این نگاه شما غیر از امیرالمومنین در سپاه حق پیامبر چه کسی باقی می ماند؟ اگر کسی در سپاه حق خود را معرفی کرد حق اشتباه و خطا ندارد!؟ نمیدانم دلیا شما برای این نظریه تان چیست ولی در دیدگاه مشهور اسلام، کسی که تسلیم حق نیست اگر ظاهرا همه افعال اخلاقی را هم انجام دهد هیچ بهره ای ندارد. قاعدتا مستحضرید که نقد غیر از انتشار نقد است. انتشار نقد یک فعالیت رسانه ای است و در فضای رسانه همه چیز فرق می کند. در فضای رسانه چیزی که بیشتر از محتوای نقد اهمیت دارد، خود نقد است. فرضا از دیدگاه شما نحوه جدلی که آقای عباسی در جواب جدل مستمع انجام داد غیر اخلاقی بوده است و ایشان باید بگونه ای دیگر جواب میداد، ولی خودتان هم بهتر میدانید که نقد شما در فضای رسانه متوجه رفتار اشتباه ایشان نمی شود و متوجه خودشان می شود. من شاید با بیش از ۹۰ درصد صحبت های ایشان مشکل داشته باشم و آنها را نقد کنم ولی این دلیل نمی شود که به ایشان حمله کنم.
پاسخ من: پاسخ شما را چند بار خواندم. من مبانی عمل اجتماعی شما را با فهم خودم از اسلام مغایر می‌دانم.
