ما یک ضرب المثلی داریم که می‌گوید «شنبه کار، شنبه بار، شنبه عر | حرف اضافه
ما یک ضرب المثلی داریم که می‌گوید «شنبه کار، شنبه بار، شنبه عروس نارِه مال» یعنی شنبه روز کار و بار است نه وقت آوردن عروس به خانه. برای همین هم هیچ وقت شنبه عروسی نمی‌گیریم. بزرگترهایمان نمی‌گرفته‌اند یعنی.
حالا تصور کنید شنبه باشد، اول ماه هم باشد، چه شود! و عدل روز تولدت هم بیفتد توی چنین روزی. گمانم همین خودش نشانه‌ای است که امسالِ زندگی‌ام سال تلاش است و تلاش و تلاش. گرچه پارسالش هم فَاِذا فَرَغتَ فَانصَبی بود برای خودش. به اضافهٔ این‌که روزهای سختی را تنگ در آغوش غم بودم. چه گریه‌ها که نکردم. شانه‌هایم برای انجام بعضی کارها کوچک بود و هنوز هم هست اما زندگی دست به زانو گرفتن و بلند شدن می‌خواهد. و همهٔ این‌ها نمی‌شد مگر به مدد مهربانی‌های خداجان‌مان و آدم‌های عزیزی که سر راهم گذاشت. این‌جا اسم نمی‌برم اما حتماً بهشان پیام می‌دهم به شکرانهٔ لحظاتی که در یکسال گذشته دستم را گرفتند.
پارسال نوشتم «حس و حال روز و شب تولد آدم هر سال یک جور است. غم، شادی، رنج، درد، دق کردن و در آسمان بودن. امسال هیچ‌کدام این‌ها نیست اما نگاه فرصت‌نگرانه و امیدوارنه فراوان هست». امسال با اطمینان می‌گویم: «لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا؛ اندوهگین مباش، خدا با ماست».
فقط و فقط از او می‌خواهم دستم توی دست خودش باشد و مسیرم را روشن کند. مثل همان ظهر به دنیا آمدنم.
.
زیرنویس
صبح که بیدار شدم دیدم برگ انجیری‌مون برگ نو کرده و معلومه که گذاشتمش به حساب یه نشونه. اونایی که روز تولدشون دنبال نشونه‌اند دست به دست کنید همدیگه رو پیدا کنیم
