تحلیلی خواندنی: تغيير قدرت در ۲۰۱۸، فقط برای حل مسئله آرتساخ نبود بلکه هدف ارمنستان است
داويت مکردچيان/تحلیلگر سیاسی
جهت ارزیابی آنچه پیرامون آرتساخ و ارمنستان اتفاق می افتد باید به اين نکات توجه کنيم که بلافاصله پس از تغيير قدرت در سال ۲۰۱۸، نيکول پاشينيان و هم تیمی هایش، وظيفه به بنبست کشاندن روند مذاکرات تعیین وضعیت جمهوری آرتساخ را برعهده داشتند. اول از همه، اين تئوری عوام فريبانه مطرح شد که «فرايند مذاکره بدون حضور آرتساخ امکان پذير نيست». يکی ديگر از نقشه ها این بود که نقش گروه مينسک سازمان امنيت و همکاری اروپا از این روند کاسته شود. پاشينيان اعلام کرد که مسأله آرتساخ را با طرفين مورد بحث قرار می دهد.
پس از آن، در پاييز سال ۲۰۱۸، جان بولتون، مشاور ارشد دونالد ترامپ، از منطقه بازديد و اظهار داشت که ارمنستان و آذربايجان بايد به طور قابل توجهی ايده های خود را تغيير دهند. وی از ارمنستان خواست تا روابط شمال – جنوب را کنار بگذارد و به احيای روابط شرق وغرب بپردازد.در واقع جان بولتون از پاشينيان خواست به نفع برقراری روابط با آذربايجان و ترکيه از روابط با محور روسيه-ايران صرف نظر کند.
