الان ولی معشوقه حافظم، غلام شمس تبریزم، ولیعصر برام کوچیک شده، | حضوری اتفاقی
الان ولی معشوقه حافظم، غلام شمس تبریزم، ولیعصر برام کوچیک شده، با نزار قبانی تو خیابونهای سوریه قدم میزنم و پام خونی میشه، الان دونه برفهای لای زلف پریشان حسام الدینم. الان با نظامی می میخورم و منبر میسوزانم. پیر میشم و شراب شوق مینوشم، نت آخر صدای ام کلثومم، پنجه در پنجه دیوانگی دور کعبه طواف میکنم. من با علی‌بن ابی‌طالب غم میخورم، سر میکنم تو چاه فریاد میزنم، من و اوس کریم اون دختر قدیمی رو خاک کردیم، بعد رو خاک بیروت براش نماز میت خوندم، طلوع که زد دیدم دیگه چشمام برق نداره، پوستم رنگ نداره. حالا دیگه هیچی ندارم، قایق شکسته است، تور پاره است ولی تا بخوای امید و رو دارم. از رو نمیرم، حتی اگر با کلت لای پر شالت بین دو ابروم شلیک کنی
