قدم قدم قدم یار می رسد از راه شکوه جلوه ی دادار می رسد از راه به صورتش همه نور محمدی دارد عزیز احمد مختار می رسد از راه خبر بده به هر آنکس که دل غمین باشد به هر چه غمزده غمخوار می رسد از راه بده به هر چه گنهکار این بشارت را غفور و غافر و غفار می رسد از راه به نام نامی مولا علی ست او را نام دوباره حیدر کرار می رسد از راه
خبر دهید که بر عالمی ولی آمد به نام نامی موسی الرضا علی آمد
به یمن مقدم او آسمان گل افشان شد و شام تیره ی عالم ستاره باران شد چه خوش قدم پسری می رسد ز آل الله که چشم نجمه و موسی ز شوق گریان شد برای اینکه زند بوسه بر کف پایش چه بیقرار دل خاکی خراسان شد خوشا هر آنکه رضا دید و شد مسلمانش خوشا هر آنکه به دست رضا مسلمان شد بگو به دشمن اسلام این سخن بشنو که شاه مردم این مملکت رضا جان شد
در این حرم پرِ از شور و پر ز احساسم میان صحن و سرای حسین و عباسم
رسیده آنکه بود مامن مسافرها رسیده آنکه شده جان پناه زائرها رسیده آنکه کرامات بی نهایت او نرفته و نرود از خیال و خاطرها همان که شمس شموس است و قبله ی خورشید همان که بوده حریمش مطاف طائرها رسیده آنکه به یمن قدوم باکرمش گرفت جلوه ی فردوس جان بایرها رسید آنکه نوشتند اینچین بیتی به مدح و منقبت او زبان شاعرها
" گلی که یک ورقش آبروی نه چمن است نگین خاتم سلطان دین ابوالحسن است "
حرم نگو که حرم چشمه ی بقا دارد به روی لب ، لب نقاره یا رضا دارد حرم نگو که بهشت است ، نه غلط گفتم بهشت گوشه ی این آستانه جا دارد هر آنکه آمده با کیسه ای تهی اما به وقت رفتن خود کیسه ای طلا دارد همیشه اشک روان است و خنده بر لبهاست در این حرم که پر از زائر خدا دارد گمان که نه به یقین نزد پنجره فولاد هر آنکه رفته تمنای کربلا دارد
خدا گواست هر آنکس که کربلا رفته به یک نگاه رئوفانه ی رضا رفته
جهان فدای رضا و جهان فدای حسین جهان گدای رضا و جهان گدای حسین رضای حضرت زهرا ، رضایت حیدر بود رضای رضا و بود رضای حسین به لطف مادر سادات بوده از اول به دل ولای رضای و به دل ولای حسین میان صحن حسین و میان صحن رضا به سر هوای رضا و به سر هوای حسین بگیر کرببلا را تو در مدینه ی طوس همیشه دست رضا بوده کربلای حسین
