Web3.0 بحث های بسیار زیادی پیرامون وب ۳.۰ (Web3.0) و تغییراتی | Daric ◈ داریک
Web3.0
بحث های بسیار زیادی پیرامون وب ۳.۰ (Web3.0) و تغییراتی که با خود به صنعت ارز دیجیتال ارائه می‌دهد وجود دارد، اما افراد کمی می‌دانند که چرا وب ۳.۰ به وجود آمده است و چه چیزهایی به همراه دارد. برای پاسخ به این سوال باید به بررسی اجداد آن یعنی وب ۱.۰ و ۲.۰ پرداخت. همانند قرون وسطا، وب ۱.۰ نیز تا زمانی که به پایان نرسیده بود به این اسم شناخته نمی شد. اینترنت جهانی (WWW) یا (World Wide Web) فقط مجموعه ای از وبسایت های استاتیک با انبوهی از اطلاعات و بدون هیچگونه محتوای تعاملی بودند. اتصال به معنای اینترنت دایل آپ از طریق مودم های پر سروصدا و قطع دسترسی افراد خانه به تلفن بود. این اینترنت معرف چت روم های AOL و پیام رسان MSN، سایت های آلتاویستا و Ask بود و از سرعت به شدت کندی برخوردار بود. پخش ویدئو و موسیقی؟ اصلا فکرش را هم نکنید. دانلود کردن موسیقی حداقل یک روز طول می‌کشید.
پیدایش وب ۲.۰
حافظه مودم های قدیمی و رابط های کاربری خسته کننده کنار گذاشته شدند. اینترنت پرسرعت مسیر محتوای تعاملی را هموار کرد و اینترنت دیگر درباره مشاهده کردن نبود، بلکه درباره مشارکت بود. به اشتراک گذاری جهانی اطلاعات باعث پیدایش شبکه های اجتماعی شد. یوتیوب، ویکی پدیا، فلیکر و فیسبوک به کاربران امکان داد تا خود را بروز دهند و به ابزاری برای رشد و ترقی جوامع تبدیل شدند. انتشار یک پست بلاگ حدود ۳۰ ثانیه طول خواهد کشید اما تلاش زیادی از جانب طراحان، توسعه دهندگان و مدیران برای یک ویرایش ساده وبسایت انجام می‌شود. به این دوره، دوره خواندن-نوشتن-انتشار می‌گویند که طی آن، گسترش اطلاعات به سادگی همین سه کلمه می‌باشد. در نتیجه، این سوال مطرح می‌شود که اگر وب ۲.۰ خوب است پس چه اتفاقی برای آن افتاد؟
اطلاعات، سرمایه است
سازمان ملل تخمین زده است که از سال ۲۰۰ تا سال ۲۰۱۵، تعداد کاربران اینترنت در ۷۳۸ میلیون به ۳.۲ میلیارد نفر رسیده است. بدین ترتیب، میزان اطلاعات غیرقابل تخمینی ایجاد شده است و همانطور که شرکت های بزرگ دیجیتالی متوجه شده اند، اطلاعات شخصی یک دارایی بسیار باارزش است. از اینرو، جمع آوری گسترده اطلاعات در سرورهای متمرکز شروع شد و آمازون، فیسبوک و توییتر به بزرگترین دارندگان این مجموعه اطلاعات تبدیل شدند. افراد در مقابل راحتی این سرویس ها از امنیت خود چشم پوشی کردند. هویت، جستجوهای اینتنرنتی و اطلاعات خریدهای آنلاین افراد، دانسته یا ندانسته به بالاترین پیشنهادات فروخته شد.
انقلاب وب ۳.۰
تا اینجای کار، وب ۲.۰ به دنبال تقلید از وب ۱.۰ بود. وب بعدی که در ذهن داشتند، تغییری نوستالژیک به چشم انداز وب ۱.۰ بود، یعنی اینترنتی انسانی تر با حریم خصوصی بیشتر. این وب به جای متمرکز کردن قدرت در دستان افراد قدرتمندی که انگیزه های سوال برانگیزی دارند، قدرت به صاحبان اصلی آن برمی‌گردد. چشم انداز اینترنت عادلانه و شفاف تر به سال ۲۰۰۶ برمی‌گردد، اما ابزار و فناوری برای تحقق آن وجود نداشت. از پیدایش بیت کوین تنها سه سال می‌گذشت و با خود مفهوم دفترکل توزیع شده یا بلاک چین را برای ذخیره سازی دیجیتال همتا به همتا به ارمغان آورده بود. غیرمتمرکزسازی فقط یک ایده و بلاک چین ابزار آن بود. اکنون ما چیزی به اسم اینترنت انسان محور در اختیار داریم.
وب غیرانحصاری و با حریم خصوصی پیشرفته
اگرچه وب ۲.۰ بسیاری از ساختارهای قدرت را به طور مساوی توزیع و فرصت های جدید ایجاد کرد، اما موتور اقتصاد عمدتا خصوصی و انحصاری شده بود. فیسبوک و اوبر شبکه های خصوصی برای زیرساخت های عمومی تحت تسلط خود ایجاد کرده بودند. وب ۳.۰ آنتی تز این موضوع بود. در واقع وب ۳.۰ درباره چندین مرکز سوددهی بود که ارزش ها را در سراسر شبکه آزاد به اشتراک می‌گذاشتند. می‌توان آینده نه چندان دوری را متصور شد که تلفن های مبتنی بر کریپتو، VPN ها، ذخیره سازی غیرمتمرکز و کیف پول های ارز دیجیتال گسترش یافته اند. آینده ای بدون نیاز به ارائه دهندگان تلفن همراه و اینترنت که بر اطلاعات ما نظارت کنند یا آن را مسدود کنند. اگر از حرکت کورکورانه به سمت آینده تاریک اجتناب کنیم، این ابزارهایی که به آن نیاز داریم. وب ۳.۰ مزیت های بسیار زیادی ارائه می‌دهد که بعضی از آنها عبارتند از: بدون نهاد مرکزی کنترل کننده: واسطه ها از معادله وب ۳.۰ حذف شده اند. بلاک چین هایی نظیر اتریوم، پلتفرم بدون نیاز به اعتماد ارائه می‌دهند که قوانین آن را نمی‌توان شکست و اطلاعات آن کاملا رمزنگاری شده اند. شرکت هایی نظیر اپل دیگر کنترلی بر اطلاعات کاربران ندارند. هیچ نهاد یا دولتی نمی‌تواند سایت ها و خدمات را از بین ببرد و هیچ فردی نمی‌تواند هویت دیگران را کنترل کند.
