و نیز تبیینات جناب آقای دکتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه مندرج در رساله شریفه «آشنایی با عرفان» ، نوعی خرید و فروش محسوب شده و از مصادیق عقد لازم به شمار می رود لذا بدیهی است همان شرایطی که بر صحت عقد لازم حاکم است بر صحت بیعت نیز حاکم می باشد.
از آنجا که برابر ماده ۱۹۰ قانون مدنی برای صحت هرمعامله شرایط ذیل اساسی است :
۱) قصد طرفین ورضای آنها .
۲) اهلیت موضوع ، لذا هنگامی می توان از انتقال تمامی و/ یا بخشی از الزامات و تعهدات یک عقد لازم طی یک وصیتنامه صحبت کرد که تمامی شرایط مندرج در قانون به شرح ذیل در آن رعایت شده باشد.
می دانیم که از شرایط صحت هر وصیتی مشخص بودن چهار رکن اصلی آن یعنی موصی ، موصی له ، موصی به و وصی می باشد.
لذا برای آنکه تمام و/ یا بخشی از الزمات و تعهدات یک عقد لازم – یعنی بیعت – از موصی به موصی له قابل انتقال باشد باید اثبات گردد که این تعهدات و الزامات مصداق «موصی به» بوده و موصی واقعا در نظر داشته است که این تعهدات و الزمات به تمامی و یا بخشی به از آن موصی له منتقل گردد؛ که در اینصورت معمولا وجود و حضور یک «وصی» نیز الزامی میگردد.
با توجه به مفاد مفروضات فوق هنگامی تعهدات و الزامات یک قرار داد عقد لازم، قابل انتقال از طریق وصیتنامه می باشد که:
ادامه دارد
برای مشاهده لینک سایت اینجا کلیک کنید
افشین ساجدی به نمایندگی از طرف حقوق دانان «انجمن جهانی پاسداشت حقوق بشر»
