رد ادعای ایرانستیزان مبنی بر ازدواج با محارم در ایران باستان و زرتشتیت عبدالعظیم رضایی از پژوهشگران برجسته تاریخ ایران باستان در این مورد می‌نویسد:
برخی از محققان به معنی واژه‌ی "خیتوه‌دت" یعنی خویشی دهنده و ایجاد یگانگی در میان مردم و نیز به معنی داد و دهش پی نبرده و بدون تعمق در معنی کلمه و دستورهای زرتشت، آنرا ازدواج با نزدیکان تلقی کرده اند. این قشریگری در درک مفهوم واژه‌ی مورد بحث موجب پیدایش این استنباط و نظر شده که در آئین مزدیسنی ازدواج بین برادر و خواهر، یا پدر و دختر و یا سایر محارم و نزدیکان جایز است، در حالی که چنین برداشتی فاقد واقعیت و اشتباه بوده و اصطلاح مزبور ناظر بر این موضوعست که مطابق کیش مزدیستی، مرد و زن با نظم و ترتیب درست در اجتماعات شرکت و با یکدیگر معاشرت کنند و بدینترتیب دختران و پسران کم کم با روحیه و اخلاق یکدیگر آشنا شده از روی بصیرتی که در نتیجه‌ی معاشرتهای دراز مدت اجتماعی بدست آورده اند، به انتخاب شریک زندگی خویش مبادرت می ورزند.
تاریخ ده هزار ساله ایران، جلد اول، عبدالعظیم رضایی، ص ۸۳
@Institute_vohman |پژوهشکده تاریخی وهومن
