طی روزهای 29 فوریه تا دوم مارس 1944 بخش اعظم تیپ 101 لشکر یکم | ایرانشهر
طی روزهای 29 فوریه تا دوم مارس 1944 بخش اعظم تیپ 101 لشکر یکم آدولف هیتلر به ناحیه مونز در بلژیک منتقل شد. در موقع انتقال، ویتمن فرماندهی گردان دوم تیپ 101 را عهده دار شد. روز اول مارس ویتمن ازدواج کرد. در همین زمان ویتمن به قهرمان ملی آلمان بدل گشت و دستگاه تبلیغات رایش از او به عنوان قهرمان تمام ملت یاد میکرد. این اتفاق باعث حضور ویتمن در مجامع و جلسات گوناگون شد، از جمله بازدید از کارخانه هنشل اند سان در کاسل و گفتگو با کارکنان آنجا وتقدیر از زحمات ایشان در ساخت تانک تایگر یک بود.
در می 1944 ویتمن به واحد خود مراجعت نمود که در منطقه نورماندی فرانسه اردو زده بود. در روز ششم ژوئن 1944 عملیات روز دی آغاز شد و مقارن با این اتفاق ویتمن مدلی جدید از تانک تایگر را دریافت کرد که دارای قابلیت های زیاد تری نسبت به تانک قبلی بود. طی شش روز آینده تیپ 101 به خط مقدم جبهه در نورماندی اعزام شد. در راه رسیدن به منطقه تعداد تانکهای تحت فرمان ویتمن بر اثر هجوم جنگنده های متفقین به 6 دستگاه کاهش یافت. گردان دوم زرهی از تیپ 101 که در اختیار ویتمن بود به همراه لشکر 12 اس اس لشکری از سپاه غرب که تحت فرماندهی اروین رومل بود را تشکیل میدادند. روز سیزدهم ژوئن نبرد در نزدیکی منطقه بایوکس آغاز شد. در این روز گردان تانک ویتمن تمام هنگ چهارم سواره نظام لندن را که از جاده شماره 175 به سمت تیلی سورسولس حرکت میکرد از بین برد. تانکهای ویتمن در پناه تپه ای پنهان شده بودند و توانستند هنگ سواره نظام لندن را غافلگیر نمایند و تک تک کامیون ها و دیگر خودروهای آن را نابود کنند. دستور او برای حمله چنین بود که به خودروی جلویی و عقبی کاروان شلیک میشد تا راه فرار برای بقیه مسدود شود. سپس با خاطری آسوده یکی یکی اهداف را نابود میکند!
جنگ به جاده 175 ختم نشد و تا دهکده ویلر بوکاژ ادامه پیدا کرد. در این درگیری هم نیروهای انگلیسی و هم آلمانی تعدادی از تانکهای خود را از دست دادند. بعد از این موفقیت چشمگیر ویتمن مدالی دیگر یعنی مدال شمشیر را به توصیه فرمانده لشکر یکم زرهی اس اس آدولف هیتلر، ژنرال اس اس سپ دیتریش از ستاد فرماندهی دریافت نمود. به همین مناسبت جشنی در 24 ژوئن برگزار گردید که هیتلر شخصا مدال جدید ویتمن را به اونیفورم وی آویخت و بدین ترتیب ویتمن به پر افتخار ترین فرمانده تانک در جنگ جهانی دوم تبدیل شد. همزمان با این ویتمن به درجه سروانی رسید. به وی پیش نهاد داده شد مقام استادیاری را در مدرسه زرهی بر عهده بگیرد ولی او قبول نکرد و دوباره به جبهه نورماندی که اکنون به منطقه سن رسیده بود بازگشت.
در تمام ماه جولای تا آگوست، ویتمن در نزدیکی سن به نبرد ادامه میداد. در آغاز ماه آگوست، تیپ 101 زرهی همراه با ویتمن به منطقه سینتیاش اعزام شد. در این مکان آخرین نبرد ویتمن به وقوع پیوست. ساعت 12:55 صبح (بنا به اظهارات ستوان هالفینگر که در همان نقطه و درست پشت سر تانک ویتمن قرار داشت) طی یک درگیری در میدان نبرد در نزدیکی جاده سن به سینتیاش، تایگر مایکل ویتمن منهدم و تمام خدمه آن کشته شدند. بعد از نبرد بقایای جسد ویتمن همراه با دیگر خدمه در کنار لاشه تانک تایگرش به خاک سپرده شد بدون آنکه هیچ نشانه ای بر روی محل دفن قرار داده شود!
تا سال 1983 نابودی تانک ویتمن حتی برای پرسنل تیپ 101 به صورت یک راز باقی مانده بود. بسیاری از منابع ادعا میکردند که تانک ویتمن در اثر حمله هوایی جنگنده های متفقین منهدم شده است، اما واحدهای بسیاری نیز مدعی بودند ویتمن بر اثر کمین آنها کشته شده است. به عنوان مثال لشگر یکم زرهی لهستان، لشگر چهارم زرهی کانادا، تیپ 103 مستقل از بریتانیا همگی ادعای زدن تانک ویتمن را داشتند! بعد از پایان جنگ، اشتباه بودن تمام فرضیه ها به اثبات رسید چرا که در سال 1945 آقای سرژ وارین تانک ویتمن را پیدا کرد. آقای وارین از دیدن تانک شگفت زده شد زیرا برجک تانک تایگر ویتمن پاره و از بدنه جدا شده بود. وارین تانک ویتمن را مورد بررسی قرار داد و به این نتیجه رسید که هیچ گلوله ای در حین نبرد زمینی به آن برخورد نکرده . تنها خسارت وارد آمده به تانک یک حفره بزرگ در قسمت عقب بدنه تانک و در نزدیکی محفظه موتور بود. وارین به این نتیجه رسید که اصابت گلوله از سمت بالا و توسط یک هواگرد بوده است. راکت به قسمت عقب اصابت کرده، به داخل مجرای هوا رخنه کرده، منفجر میشود و این انفجار موجب احتراق محفظه موتور و جایگاه سرنشینان تانک میشود. این باعث آتش افتادن در مخزن مهمات تانک و به وقوع پیوستن انفجار دومی و در نهایت، پرتاب شدن برجک به آسمان و در دم کشته شدن تمامی خدمه تانک میشود.
منابع: کتاب یک شب خوب برای تانک ها - کتاب میشل (مایکل) ویتمن - کتاب کرم شب تاب در برابر ببر - کتاب مصور نبرد نرماندی
