2020-08-28 18:04:30
رژیم مائو در سال 1958 با هدف تغییر سریع اقتصاد و صنعتی کردن چین طرح "جهش بزرگ به پیش" را مطرح کرد.
بر اساس این طرح کلیه زمینهای کشاورزی چین مصادره و به 26 هزار واحد اشتراکی تقسیم شدند. در آن سالها که اروپای شرقی در اختیار کمونیستها بود مانو اکثر محصولات زراعی چین را در مقابل دریافت کمکهای نظامی و سیاسی به آنجا صادر کرد. او همچنین برای کسب وجه ضد استعماری مواد غذایی و پول به نهضتهای کمونیستی در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین فرستاد.
در جریان اجرای این طرح که 4 سال طول کشید حدود 38 میلیون نفر در اثر قحطی و کمبود مواد غذایی جان خود را از دست دادند!
در این مدت غذای جایگزین محصولات زراعی در بین جمعیت شهری چین مادهای مشمئزکننده دارای مقدار کمی پروتئین بود که از ادرار به دست میآمد. در نواحی روستایی نیز،خوراک زارعین گرسنه و قحطیزده تا به حد پوست درخت و کود گیاهی تقلیل یافت و بعضی از ایالتها حتی کار به همجنسخواری هم رسید. این در حالی بود که چین در همان زمان بزرگترین اهداکننده کمکهای بینالمللی در جهان بود.
مائو در سال 1958 در دفاع از طرحش خطاب به کنگره حزب کمونیست چنین اظهار کرد: «شما نباید از مرگ انسانها در نتیجه خطمشی حزبی بیمی به خود راه دهید بلکه باید به آن خوشامد بگویید!!» او پیش از این هم در مسکو گفته بود ما خود را برای مرگ 300 میلیون نفر آماده کردهایم!
برای مائو جمعیت 600-700 میلیونی چین این امکان را فراهم کرده بود تا در مقایسه با استالین برای رسیدن به اهدافش جمعیت بیشتری را قربانی کند و جایگاهش را به عنوان بزرگترین هیولای تاریخ تثبیت کند.
مائو در سال 1966 انقلاب فرهنگی چین را که بزرگترین و اساسیترین کشمکش قدرت در حزب کمونیست چین بود را برای تثبیت جایگاهش ترتیب داد. در انقلاب فرهنگی که به رهبری همسر مائو «جیانگچین» برپا شد بسیاری از رهبران حزب کمونیست که رقیبی برای مائو محسوب میشدند و نسبت به سیاستهای مخصوصاً «جهش بزرگ به پیش» انتقاد داشتند از حزب تصفیه شدند مهمترین فرد در میان تصفهشدگان لیوشائوچی بود که مدتها چه در حزب و چه در ارتش جانشین فرمانده بود. او پیش از این از قربانیان قحطی 1958-1961 عذرخواهی کرده بود.
در آغاز انقلاب فرهنگی مائو و هوادارانش هزاران تن از افراد جوان «گارد سرخ» را بسیج کردند تا آنچه که در گروه چهار دیرینه در فرهنگ این کشور مینامیدند پاکسازی کنند. گروه چهار دیرینه عبارت بود از آداب، رسوم، فرهنگ و تفکر قدیمی.
در جریان انقلاب فرهنگی نزدیک به 8/4 میلیارد آرم از سر مائو ساخته شد که مردم چین موظف بودند آن را به لباس خود بچسباند. هر چینی باید نسخهای از «کتاب سرخ کوچک» که متشکل از نقل قولهای مائو بود را تهیه میکرد و در تمامی مراسم عمومی همراه داشت. در نتیجه این اقدامات مائوئیسم به یک دین اجباری تبدیل شد.
مائو از دانشجویان خواست که آموزگاران خود را به خاطر مسموم کردن ذهنهایشان به ایدههای بورژوایی مورد انتقاد شدید قرار دهند. بسیاری از جوانها که برای اولین بار در زندگی خود اجازه شرکت در فعالیتهای سیاسی را مییافتند بیصبرانه آن موقعیت را دودستی چسبیدند و تحتعنوان «گارد سرخ» تشکیلات آموزشی خود را مورد تاخت وتاز قرار دادند، بسیاری از آموزگاران و مدرسین خود را به جایگاههای عمومی میبردند و با آنها با خشونت بسیار رفتار میکردند. بسیاری از آموزگاران زن در این میان مورد تجاوز جنسی قرار میگرفتند.
بسیاری از اعضای طبقه تحصیلکرده به مناطق صنعتی و نواحی روستایی برای انجام کار یدی روانه شدند. این همه تحقیر و اهانت سبب شد تا موجی وسیعی از خودکشی در میان چینیان به راه بیفتند و تعداد زیادی برای اینکه تن به ذلت ندهند خود را کشتند.
نویسندگان برجسته و اصلی کشور، خوانندهها و هنرمندان مجبور میشدند که در جلوی آتش زانو بزنند در حالی که سرهایشان در زیر بارانی از ضربات مشت گارد سرخ قرار داشت گارد سرخ خانههای مسکونی را درهر شهر و دهکدهای را برای یافتن کتاب یا هر چیز دیگری که فرهنگ مربوط میشد را زیر و رو میکردند. بسیاری از خانواده ها که از پیامد پیدا شدن چنین چیزهایی در منزل خود آگاه بودند کتابها و آثار هنری خود را میسوزاندند یا به عنوان جنس دورریختنی میفروختند.
آنچه که در دوران حکومت مائو به چین حائز اهمیت است نگاه و موضع جوامعغربی خصوصاً روشنفکران به عملکرد اوست که متاسفانه اغلب مثبت و ستایشگرانه بوده به عنوان مثال ژانپلسارتر روشنفکر مطرح فرانسوی، در طی انقلاب فرهنگی چین در دهه 1960 خشونت انقلابی مائو را با عنوان «عمیقاً اخلاقی» مورد ستایش قرار داد.
#کمونیسم #چین #مائو #مارکسیسم
@iranshahr_NSMI
@Radio_iranshahr_NSMI
@iranshahr_Library
11.1K views15:04