این روزهای نمایشی و مضحک!!! محمدباقر تاج الدین هر سال روز | جامعه‌شناسی
این روزهای نمایشی و مضحک!!! محمدباقر تاج الدین
هر سال روزی را نام گذاری کرده اند به نام "روز معلّم" که طی آن مثلاً تقدیر و سپاسگزاری ای از معلمان بشود و این که بدانند جامعه به یاد آنان است و برای شان ارزش قائل می شوند. اما رفته رفته فقط و فقط نامی توخالی و پوچ از این روز باقی مانده است و البته نانی هم برای دیگران!! مشتی شادباش و لوح سپاس و دیگر هیچ!!!
کدام معلم روزش مبارک باشد؟!! معلمی که در پیچ و تاب روزگار افتاده و آن چنان گرفتار شده که تمام انگیزه و امید و هدف خود را از دست داده است؟!!. معلمی که برای تأمین نیازهای خانواده در بنگاه مسکن و فروشگاه و نمایشگاه خودرو و سایر مکان ها به عنوان آبدارچی و رفتگر کار می کند تا بلکه نان و نوایی بیابد و در این روزگار بی فریاد جان سالم به در ببرد؟!! معلمی که اگر دچار بیماری یا هر مشکل دیگری بشود باید تمام دارایی خودش را خرج کند تا بلکه زنده بماند؟!! معلمی که دیگر هیچ جایگاه و منزلتی نزد هیچ فرد و گروه و سازمانی ندارد؟!!
دیگر معلمی نمانده است که به او شادباشی گفته شود و لوح سپاسی نثار اَش!! معلم اکنون در سَکَرات و برزخی به سر می برد که مگو و مپرس!! باید از مرگ معلم سخن گفت چرا که تمام منزلت و توان و انگیزه و امید او بر باد رفت!! مشتی شعار و القابی که نثار معلم می کنند دیگر هیچ معنا و ارزشی ندارد!!اگر راست گفته می شود برای ارتقاء جایگاه و منزلت معلم اقدام عملی و اساسی شود. همواره در کلاس های درس به دانشجویان عزیز گفته ام که اگر می خواهید بدانید کدام جامعه توسعه یافتۀ واقعی است به وضع آموزش و پرورش و معلمان آن جامعه نگاه کنید! همین و بس! دیگر سراغ هیچ چیز دیگری نروید!
دیگر آن روزگارانی که آموختن و اندیشیدن و نوشتن و خواندن در کشور و جامعۀ ما از جایگاهی رفیع و بلند پایه ای برخوردار بود گذشت و اکنون زمانه و زمینه ای دیگر است!! دریغا و افسوس که دیگر بخت و اقبال با معلمان ما یار و همراه نیست و دیگر هیچ سکّۀ نام و نشان داری را به نام معلم ضرب نمی کنند!!
راستی چه نیاز و حاجت به معلمان است؟! اصلاً چه حاجت به دانستن و خواندن و یاد گرفتن است؟ جامعه ای که مشتی رند و زرنگ و فرصت طلب تمامی امور را بر وفق مرادشان کرده اند بود و نبود معلم مگر توفیری دارد؟!!معلمان عزیزی که جز خون دل و درد و رنج و افسوس چیز دیگری نصیب شان نشده است! نه دیگر برای شان موقعیت اقتصادی ای مانده و نه حتی معنویت و ارزشی!! وقتی وضع اقتصادی شان آن چنان آشفته باشد که حتی از تأمین پیش پا افتاده ترین نیازهای روزمرّه هم ناتوان باشند آن گاه سخن گفتن از جایگاه معلم چه وجهی می تواند داشته باشد؟ باید برای معلم تسلیتی فرستاد!!!!!! @tajeddin_mohammadbagher
