احترام بگذار اما از من عبور کن اگر معلم هستیم بد نیست این عبا | جامعه‌ای بهتر بسازیم

احترام بگذار اما از من عبور کن

اگر معلم هستیم بد نیست این عبارات را به‌کار بندیم و به دانشجویان یا دانش‌آموزان خود بگوییم.
۱. من این موضوع را بلد نیستم. اما جلسه بعد برایتان پیدا می‌کنم.
۲. من از شما انتظار دارم درس‌های مرا بفهمید اما نمی‌خواهم که قبول کنید.
۳. من فقط کمی، بله! واقعا فقط کمی بیشتر از شما بلدم.
۴. کسوت استادی به معنای آن نیست که من در همه زمینه‌های آن رشته صاحب‌نظر باشم. چه این‌که در بسیاری از حوزه‌ها صاحب‌نظر که هیچ، حتی انتقال‌دهنده درست نظر دیگران نیز نیستم.
۵. وقتی سر کلاس اشتباه می‌کنیم، خجالت نکشم که بگویم اشتباه کردم، سعی کنیم توجیه نکنیم.
۶. وقتی دانشجویی به نظریه‌ای نقد وارد می‌کند، سعی نکنیم با ترفندهای مختلف مثلا بزرگ نشان دادن آن نظریه‌پرداز قدرت نقادی دانشجو را، اگر نه سرکوب، دست‌کم مهار کنیم.
۷. وقتی دانشجویی ایده جدیدی مطرح می‌کند، سعی نکنیم آن‌قدر نقدش کنیم که قدرت خلاقیتش را، دست‌کم تا آخر ترم، کنترل کنیم که ما را آزار ندهد.
۸. انضباط، صداقت و تعهد به سه‌گانه‌ی عقل و عدد و علم در مقابله با این ۱۳ آفت: آرزواندیشی، هیجان‌زدگی، کوتاه‌نگری، شتاب زدگی، محدود اندیشی، تقدیرپذیری، زودپذیری، تلقین‌پذیری، القاء‌پذیری، خرافه‌پرستی‌، شخصیت‌پرستی، سلطه‌گری و سلطه‌پذیری را به دانشجویانمان منتقل کنم.
۹. به‌جای پر کردن حافظه او، حفره و سوراخ ایجاد کنیم. حفره‌هایی که با سؤال و به چالش‌کشیدن مفروضات ایجاد می‌شود.
۱۰. باید دانشجویانمان بدانند که معلم دانای مقدس و مطلق نیست. آدمی است خطاپذیر که ممکن است گذشته‌اش، تیپ روانشناختی‌اش و علاقه‌اش روی اندیشه‌اش تاثیر بگذارد. پس ما را به دیده تردید بنگرند.
۱۱. بیاموزانیم که ما یک پل هستیم یا یک پله. باید پای روی ما بگذارند و بروند. احترام بگذارند ولی از ما عبور کنند.
|برداشت آزاد از مطلبی تحت عنوان من معلم بدی هستم، کانال دکتر مجتبی لشکربلوکی|
@JameahiBehtarBesazim