قدرت شبکه خبرنگاری که شبکه‌ای ندارد و میان ذهن خود و برداشت خ | جامعه‌ای بهتر بسازیم
قدرت شبکه
خبرنگاری که شبکه‌ای ندارد و میان ذهن خود و برداشت خود با ده‌ها ذهن دیگر ارتباط برقرار نمی‌کند سخنانش در حد تحریریه باقی می‌ماند. خبرنگاران را می‌توانیم به گروه‌های دیگر تعمیم دهیم؛ کارآفرینان، سیاست‌مداران، نویسندگان، اساتید دانشگاه، دانشجویان و گروه‌های حرفهای دیگر. اگر تولیدکننده‌ای با هم‌قطاران داخلی و خارجی خود تبادل اطلاعات و تحلیل نکند، طبعا در محیطِ محدودتری تصمیم‌سازی خواهد کرد. اگر نویسنده و یک دانشگاهی صرفا در خلوت ذهن خود، نظریه بنویسد بدون آنکه مَحّک بیرون از ذهن بخورد، در دایره‌ای با شعاع محدود قرار خواهد گرفت و کارآمدی نخواهد داشت.
شعاعِ دایره تعامل و معاشرت، سرنوشت افراد، بنگاه‌ها، سیستم‌ها و حکومت‌ها را تعیین می‌کند. کسانی که کتاب‌های جدید نمی‌خوانند، سفر نمی‌کنند، مشاهده نمی‌کنند، دیالوگ ندارند و با طیفی از شبکه‌ها در تعامل نیستند، چگونه می‌توانند کارآفرینان، نویسندگان، سیاست‌مداران و خبرنگاران نوآور و خلاقی باشند؟
تصمیم‌سازی نیازمند شبکه‌سازی است. تصمیم‌سازی‌های مهم‌تر، شبکه‌های وسیع‌تر و پیچیده‌تر می‌طلبد. بودنِ در شبکه‌ها حتی پی‌آمدهای مثبتِ اخلاقی دارد. زیرا افراد متوجه می‌شوند از آن‌ها باهوش‌تر و مطلع‌تر و دقیق‌تر هم وجود دارد و از دایره بسته‌ی خودخواهی، خودمحوری، خودحق‌پنداری و خودبزرگ‌پنداری خارج می‌شوند. ذهنِ آدمی خیلی سریع به محیطی که در آن زندگی می‌کند دل می‌بندد. خلاقیت و رشد در سایه شنیدنِ حرفهای جدید و معاشرت با افراد نوآور است. وقتی دایره معاشرت و شبکه تعامل محدود شد، هم اشتباه زیاد می‌شود و هم فکر و رفتار فسیل و مستهلک می‌شوند. شبکه‌های اجتماعی(Social Media) جایگزینی برای دیدن، شنیدن، صحبت کردن و شنیدن انتقاد نیستند. |دکتر محمود سریع‌القلم| @JameahiBehtarBesazim
