نه ببندد، نه بگندد! کسانی که نوشتههای ما را میخوانند، بر اس | جامعهای بهتر بسازیم
نه ببندد، نه بگندد!
کسانی که نوشتههای ما را میخوانند، بر اساس شیوهی نگارشمان دربارهی ما قضاوت میکنند. در حدی که شاید بتوان گفت خطاهای نگارشی، اثر هالهای هم ایجاد میکند. به این معنا که وقتی یک نفر نگارش ضعیفی دارد، ممکن است بسیاری از خوانندگان نتوانند درستیِ منطق و استدلال و پیام نوشتهی او را هم بپذیرند.
یکی از زیرمجموعههای خطاهای نگارشی، خطا در نوشتن واژهها است. البته پیشنهاد ما این است که صرفا روی اشتباههای پایه متمرکز شویم و سختگیریهای بیحد و حصر نداشته باشیم. چون بحث دربارهی درستنویسی، حد و مرزی ندارد و نگاه افراطی به جزئیات، ممکن است شوق ما را به نوشتن کاهش داده و سرکوب کند.
با این حال لطفا به موارد زیر که اشتباه نوشتن آن رایج است، توجه کنید. ۱. مکث (به معنی توقفکردن) درست است و نه مکس ۲. اصطکاک درست است و نه اصطحکاک ۳. توجیه درست است و نه توجیح ۴. برهه (به معنی مقطع زمانی) درست است و نه برحه ۵. راجعبه درست است و نه راجب ۶. معضل به معنای مشکلِ دشوار و سخت هم واژهای است که گاهی اوقات به اشتباه به صورت معزل (از ریشهی عزل و برکناری) نوشته میشود. ۷. وقتی چیزی به کسی نسبت داده میشود از واژههای منسوب یا منتسب استفاده میکنیم (مثلاً: این جمله منسوب به کنفوسیوس است). اما وقتی فردی را در یک موقعیت سازمانی قرار میدهند (درست مثل یک تابلو که در جایی نصب میشود) باید از واژههای منصوب و انتصاب استفاده کنیم. ۸. لپتاپ از ترکیب Lap (ران پا در حالت نشسته) و Top تشکیل شده و نامگذاری لپتاپ به این نکته اشاره دارد که این وسیله آنقدر کوچک است که میتوان روی پا گذاشت و با آن کار کرد. ۹. بذاریم درست است و نه بزاریم. گاهی منعی نداریم که سبک نگارش دیدگاهها، به لحن محاورهای نزدیک باشد. اما محاورهای نوشتن نباید باعث بیدقتی در نگارش شود. |از وبسایت متمم، با کمی تغییر| @JameahiBehtarBesazim