چه خوب شد که این شد رضا رضائی چه خوب شد که خداوند تبارک و | پایگاه خبری جانبازان جنگ تحمیلی معترض به حکومت
چه خوب شد که این شد
رضا رضائی
چه خوب شد که خداوند تبارک و تعالی با فرستادن آخرین پیامبر، مابقی کار را به خودمان سپرد. به درستی که ایزد منان در طی این 1400 سال همواره انسان را از همه گونه حمایت برخوردار و بازهم عقل بشری را هدایت کرده تا تکوین یابد، اختراع کند، قانون گذاری کند، مدنیت پیشه کند، جمعی زیست کند و در نهایت به سمت خدایگونه شدن حرکت کند تا پس از مرگ بیشتر به صفات الهی متصف شده و لایق همنشینی با ذات اقدسش گردد. چه خوب شد که این شد و ما خودمان معجزه خلق کردیم، عصا بر آب زدیم و از دریا ها گذشتیم، بیمار شفا دادیم ، کشتی نجات محیط زیست ساختیم، از آتش جنگ نمرودهای زمان گذشتیم، ده فرمان های اخلاق انسان نوین را نوشتیم، حسین واربرظالمان شوریدیم و هزاران گوساله ی سامری عصر ارتباطات و مجازی سازی واقعیت و حقیقت را سرنگون کردیم و در هرعصر و دوره ای اگر کُند شدیم یا خون های زیادی هدیه کردیم اما همچنان به پیش می رویم. چه خوب شد که این شد و دیگر منتظر حکومت های اموی و عباسی و امارت اسلامی نیستیم و به سمت جمهوریت و حاکمیت مردم بر مردم پیش می رویم و چه خوب شد که این شد و دیگر فریب واعظ و رمال و شیخ و فالگیرو ساحر و ساقی را نمی خوریم و می دانیم که چگونه باید از جهل و خرافات و چند دستگی و پراکندگی و سیاست زدگی خودمان را رها کنیم . چه خوب شد که این شد و حالا بعد از ۴۴ سال که از انقلاب گذشته و فرق بین امپریالیسم و کمونیسم و لیبرالیسم و فاشیسم را با تئوکراسی ( حاکمیت دینی یا دین‌سالاری ) را می دانیم و آنقدر بالغ شدیم که هرکدام را که انتخاب کردیم و متوجه شدیم که منحرف است یا به انحراف کشیده میشود و یا منحرف می سازد را ، عوض کنیم و راه تکوینی که خداوند تعیین کرده را ادامه بدهیم. چه خوب شد که این شد و حالا حسینیان و یزیدیان و عمروعاصیان را می شناسیم و سره از ناسره را تشخیص می دهیم و اگر هم روزی فریب عمروعاص زمان را خوردیم و یا به وعده ی یزید زمان دل خوش کردیم، خیلی زود راه حسین و آزادگی و آزادمردی را می یابیم و خود را از ظلالت و گمراهی نجات می دهیم. چه خوب شد که این شد و اینقدر شعور سیاسی پیدا کرده ایم که فرق شعار با عمل را می دانیم ، شرکت در انتخابات یا عدم مشارکت را می دانیم، جبهه ی مقاومت در عراق و سوریه و فرق آن با جبهه ی مقاومت در پنجشیر افغانستان را می دانیم. فرق بین روحانی با رئیسی و جواد ظریف با امیرعبداللهیان را می دانیم. چه خوب شد که این شد و حالا نتیجه ی سکوت در مقابل ظلم ظالم با مطالبه گری حقوق شرعی و انسانی و شهروندی را می دانیم ودریافته ایم که کنشگری سیاسی به معنی " زدن زیر میز مذاکره " نیست و شفافیت خواهی به معنی افشای اسرار نظامی بخصوص هسته ای و موشکی و دفاعی نیست. چه خوب شد که این شد و به این شناخت رسیدیم که در جریان کرونا چه کسی خادم بود و چه کسی خائن و می دانیم که خون خواهی کشته شدگان یک وظیفه ی ملی و در راستای رسالت انسانی است و می دانیم که تصمیم گیری در مورد افغانستان می تواند هم سیاسی و از طرف حکومت باشد و هم مردمی از طرف مردم . چه خوب شد که این شد و حالا می فهمیم که باید در مقابل تاریخ و آیندگان پاسخگو باشیم چرا که نه جاهلان عصر ظهور پیامبران هستیم و نه فریب خوردگان عصر سلطه ی رسانه ها بر افکارعمومی و می دانیم که با آگاه شدن و آگاهی بخشی و مبارزه با فساد و فاسد و عدم پذیرش هرحکومت جباری، باید تاریخ ساز بشویم. والسلام.
