بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه) گزیده | Jozveh121 بیانات حضرت آقای مجذوب علیشاه

بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
گزیده‌ای از بیانات صبح جمعه، تاریخ 28 مهر 1396 (جلسه خواهران ایمانی)

بِسْمِ الله الرَّحْمن الرَّحیم.

خداوند فرموده است که کسی اگر هزار سیاهی در اعمالش داشته باشد، اگر یکبار از صمیم قلب به خداوند بنالد و خواهش کند خدایا! من می‌دانم اینقدر گناهان دارم، چه‌کار کنم؟ می‌خواهم نداشته باشم. درآن‌‌صورت خداوند می‌بخشد. همین یک ثواب را به‌اندازه‌ی هزار گناه به آن وزن می‌دهد و در ترازو می‌چربد و حتّی در دستگاه خداوند چیزهای خیلی کوچکی هست که به‌نظر ما کوچک است ولی در نظر خداوند ارزش دارد، مثال‌های فراوانی زدند.
مورد اصلی که خداوند نظر می‌کند و از بندگانش توقّع دارد، این است که خودشان را مجاز در آن گناه ندانند، گناهی کرده به‌جای معذرت‌خواهی فکر کند: من مجبور بودم این گناه را کردم! هیچ جبری نیست. خداوند از اوّلی که بشر را آفرید، آزاد آفرید یعنی فکر کنیم و اگر هم خطایی می‌شود و ظلمی بر ما وارد می‌شود، مال این است که طرف، این دستورِ خداوند را اجرا نمی‌کند و خودخواهی‌اش موجب می‌شود به‌جای اینکه معذرت‌خواهی کند و بخواهد جبران کند گذشته را، به‌قولی اُلدوروم بُلدوروم می‌کند به‌عکس و می‌گوید من مجبور بودم، فلان‌جا من مجبور بودم چنین کنم، فلان‌شخص را مجبور بودم. همه‌ی اینها را برای توجیهِ گناه و خطای خودش بیان می‌کند، همین توجیهات به ضرر خودش می‌شود. صحیح‌اش این است که بفهمد و به یاد بیاورد که در مقابل قدرت خدا چیزی نیست به جز یک کار و آنوقت از خدا بخواهد خداوندا! تو عالِمِ همه‌ی جهانی و من ذرّه‌ی کوچکی در این جهان، من چه بکنم؟ هر کاری که باید بکنی، خودت بکن. البتّه این باید با حالش باشد نه اینکه عبارت بنویسد ادبی حفظ کند، درآن‌صورت خداوند جبران می‌کند، ان‌شاء‌الله.
@jozveh121