Jozveh121 بیانات حضرت آقای مجذوب علیشاه

2018-03-31 06:58:08 بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
گفتارهای عرفانی صبح پنج‌شنبه، 13 رجب 1435 قمری، تاریخ 23 اردیبهشت 1393 شمسی (جلسه برادران ایمانی)

بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحیم.

در مقام ایثارِ در مقابل پیغمبر و فداکاری، هیچکس به پای علی نمی‌رسید. مؤمنین دیگر هم بودند. خود پیغمبر هم فرمود، امام هم فرمود، که دارای ارزش ایمانی بودند ولی هیچکدام به پای خلوص نیّت و ارزش والای علوی نمی‌رسیدند. خالق علی یکی بود، خود علی هم یکی بود. علی اینقدر در این دنیا زجر می‌کشید و این زجر را با طیب خاطر و شکرگزاری از خدا تحمّل می‌کرد برای اینکه به ما هم یاد بدهد که باید همیشه شکرگزار باشیم ولی وقتی که خداوند این مأموریت را، این بار سنگین را، توسط دشمن علی از گردنش برداشت، علی را به اوج رحمت رساند. در آنوقت ارزش علی معلوم می‌شود و در این جمله خلاصه می‌شود که فرمود: فُزْتُ وَ رَبِّ الْكَعْبَه، قسم به خدای کعبه راحت شدم ولی علی کِی راحت می‌شود؟ وقتی که بتواند و خدا مقرّر کرده باشد که وظایف دنیایی که به او سپرده شده، کاملاً انجام بدهد. البتّه مقدّرِ الهی این نبود، برای همه‌ی پیغمبران در قرآن ذکر شده و برای پیغمبرمان فرموده است: لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلّٰا یكونُوا مُؤْمِنینَ(شوره شعراء، آیه 3)، خود خداوند هم می‌فرماید: نگران نباش، همیشه یک عدّه‌ای با تو مخالف خواهند بود، هرکه را هم ما فرستادیم اینطور بود. علی(ع) هم اینطور بود.

حالا ما حسرت می‌خوریم چرا علی را خداوند از ما گرفت؟ این بی‌لیاقتی ماست. ان‌شاءالله خداوند به ما توفیق بدهد، لیاقتِ ظهور معنویِ علی را در دل خودمان داشته باشیم و سپس محبّت کند آن علی را که می‌خواهد ظاهر کند در عالم ظاهر، ظاهر کند. ان‌شاءالله.
@jozveh121 باز کردن / نظر دهید

2018-03-31 06:57:48 بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
گفتارهای عرفانی صبح پنج‌شنبه، 13 رجب 1437 قمری، تاریخ 2اردیبهشت 1395 شمسی (جلسه خواهران ایمانی)

بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحیم.

همانطوری که بارها گفته شده تولّد هر یک از بزرگان و اولیاء مهم است، به‌خصوص ائمه‌ی اثنیٰ‌عشر، چهارده معصوم، اینها تولّدشان دریچه‌ی رحمت جدیدی است. مثل اینکه در آن بهشتِ روحانی، هر روز، هر وقت، با هر تولّدِ اینها دری را باز می‌کنند تا هر کسی که نزدیک به هر کدام از این درها باشد، از بهشت استفاده کند. همه‌اش برای ما جشن و عید است، به‌خصوص تولّد علی(ع) چون در واقع علی(ع) کسی بود که از آن دنیای قبلیِ تاریکی، مسلمین را به دنیای عرفان راهنمایی کرد. پیغمبر و علی در دنیای ما دو نفر بودند ولی در عالم معنا یک نفر. آنچه پیغمبر می‌گفت، علی تجسّمِ آن بود که در این زمینه ‌قول یکی از بزرگان را گفتم که فرمود: علی خودش اسلام بود، از اوّل اسلام بود، کافر نبود که بگوییم کِی مسلمان شد. از اوّل مسلمان به‌دنیا آمد چون قرآن را که با دقت خوانده باشید در آن سوره‌ای که از همه‌ی پیغمبران نام می‌برد، آنها را به افتخارِ اسلام مفتخر می‌کند. می‌فرماید: أَنِّی مِنَ الْمُسْلِمینَ(سوره احقاف، آیه 15) بنابراین این اسلامِ همگی آنها بود منتها پرچمی را به علی دادند که مظهر و نماینده‌ی اسلامِ واقعی باشد. البتّه در تاریخ، از اوّل خلقت تا آخر، همیشه یک عدّه‌ای استفاده می‌کنند از وقایعی که اتّفاق افتاده. در مورد حضرت علی بعضی‌ها اینقدر غلّو می‌کنند که خود علی(ع) عدّه‌ای از غالیان و آنهایی را که غلوّ می‌کردند، مجازات کرد. علی(ع) فرمود که من از دو گروه بیزارم: یکی از غالی که در حقّ من غلوّ می‌کند، یکی از کافر که قدر من را نمی‌داند. از این دو تا ناراحت هستم.
حالا ان‌شاء‌الله خداوند به ما توفیق بدهد ما نه از این گروه و نه از آن گروه باشیم، بر خط مستقیم، آن اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ(سوره فاتحه، آیه 6) که می‌گوییم، بر همان خط باشیم.
@jozveh121 باز کردن / نظر دهید

2018-03-31 06:57:31 بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
گفتارهای عرفانی صبح پنج‌شنبه، 13 رجب 1437 قمری، تاریخ 2اردیبهشت 1395 شمسی (جلسه برادران ایمانی)

بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحیم.

عید را تبریک می‌گویم و شکر می‌کنم خدا را که به ما مجال داد، حیاتِ جسمانی داد، که بتوانیم امروز به یادبود این روحانیّتی که به ما عطا می‌فرماید و تبریک می‌گوییم، با همه‌ی برادران و خواهران در این جشن شرکت کنم.
همه‌مان همین شکرگزاری را داریم. هر کدام شکر می‌کنیم که او مجال داد با عدّه‌ای از برادران و خواهران مشترکاً عید را تبریک بگوییم. اما چرا این عید، تولّد یک نوزاد، برای ما عید است؟ برای اینکه تا آن تاریخ، تمام عرفا، تمام رشته‌های درویشی، یا اینها که از اوّلِ خلقت بشر در خمیره‌ی ما بوده، همه می‌دانستیم این حلقه‌های زنجیر به یک حلقه‌ی کلّی وصل است و آن حلقه مستقیم دستورات دارد ولی این حلقه را ندیده بودیم. امروز ظاهر شد، خداوند نشان داد، که آن حلقه‌ی اتّصالِ ما علی(ع) است و به‌صورت معنا پیغمبر سر سلسله است منتها سر سلسله‌گیِ خود را به شخصی که لیاقت داشته، داده و آن شخص را هم خدا معرّفی کرد.
در هنگام تولّد علی(ع) نام‌هایی برای آن حضرت ذکر شده ولی پیغمبر که این نوزاد را گرفت اسم یکی از صفات خداوند را بر او گذاشت. فرمود: وَ هُوَ الْعَلِی الْعَظیمُ (سوره بقره، آیه 255/ سوره شوریٰ، آیه 4). خداوند علی و عظیم است، نام علی را به او داد. به‌این‌جهت ما این مولود را مبارک می‌دانیم و چون به عصمت او معتقدیم، معتقدیم از همان لحظه‌ای که به‌دنیا آمد و لباس جسمانی گرفت برای ما معتبر، معصوم و رهبر است.
در تمام زمانِ حیات آن حضرت، عدّه‌ای توفیق داشتند که از نزدیک با او برخورد داشته باشند و تعلیماتی بگیرند و آن درخشش الهی را که در او هست، درک کنند. امیدوارم خداوند به ما هم این توفیق را بدهد، ان‌شاءالله.
@jozveh121 باز کردن / نظر دهید

2018-03-31 06:57:18 گزیده‌هایی از بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
به مناسبت میلاد حضرت علی(ع)
@jozveh121 باز کردن / نظر دهید

2018-03-26 06:58:17 بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
گزیده‌ای از بیانات صبح پنج‌شنبه، تاریخ 25 آبان 1396

بِسْمِ الله الرَّحْمن الرَّحیم.

در قرآن، عین عبارت را برای اینکه اشتباهی در آن نشود، عرض نمی‌کنم، راجع به قیامت که چطوری ظاهر می‌شود، فرموده است: یک صیحه‌ای است یعنی خیلی کوتاه و قاطع یک‌مرتبه مثل اینکه یک نخی را که بین یک قیچی است، فشار بدهند به قیچی، تمام می‌شود. قیامت از نظر واقعیت و از نظر الهی که فرموده است، همینطور است. حالا ما می‌بینیم که هر روزِ ما یک قیامت است.
همین واقعه‌ی زلزله که ان‌شاءالله خیلی‌ها را به‌ هوش بیاورد. این واقعه‌ی زلزله هم از همان بوده. الحمدلله فقرای ما امتحان خوبی دادند یعنی هر کدام به هر اندازه‌ای امکان داشتند به این اشخاص یاری نمودند. ما همه در این واقعه عزادار هستیم. گو اینکه از فقرا صدمه‌ی ظاهری نخوردند، جز سه نفر در سرپل ذهاب که آن اوّل صدمه دیدند که بعدش نمی‌دانیم درمان شدند یا نشدند. به‌هرجهت فقرا صدمه ندیدند ولی همانطوری که گفته‌اند، واقعاً عزای عمومی است. اعلام هم نکنند، عزاست.
وقتی من عزادار باشم، شما عزادار باشید، ایشان عزادار باشند. من، شما، ما، جمعاً عزادار باشیم یک عزای عمومی هست. منتها اعلام کردند. سه روز عزای عمومی، یک روز در اینجا ولی نگرانی بیشتر، هر روز نگرانی‌هایی داریم، در سرپل ذهاب یا کجا، می‌گویند امنیّت یک‌خرده کم شده. مثلاً دزدی زیاد شده، البتّه ما دو دید در این قضیّه داریم: یکی اینکه آنها خیلی بی‌حیا هستند که در چنین روزی که همه عزای عمومی دارند، این کار را می‌کنند. این تعبیری است که ما می‌کنیم، امّا آیا خدای نکرده آن کسی که مجرم است در این قضایا، گناهی می‌کند، کاری می‌کند، این غیر از ماهاست؟ او هم مثل ماها یک انسانی است، چقدر نیازش، احتیاجش زیاد شده، کارد به استخوانش رسیده ...

الحمدلله فقرا خیلی کمک کردند. یک خانمی که همه‌ی زندگیش را جمع‌آوری کرده، به من می‌نویسد، پیغام می‌دهد که من این را دارم، تقدیم می‌کنم. البتّه هنوز به من نرسیده ولی گفته فرستادم. هر کسی به هر اندازه‌ای توانسته است کمک کرده، حتّی بچّه‌های کوچک دبستانی، آنهایی که یک‌خرده سطح فکر و اطلاعات ظاهریشان بیشتر شده.
از اینجا این دلبستگی و همبستگی همه‌ی مردم و به‌خصوص درویش‌ها، فقرای ما فهمیده می‌شود. الحمدلله مهم‌ترین چیزی که، امر تربیتی که ما صحبتش را بارها کردیم، همبستگی، دلبستگی فقرا به یکدیگر است، که اگر یک جا خدای‌نکرده ناجوری باشد، هر رقم ناجوری، ما متأثّر می‌شویم. در همه اثر می‌کند، کم و زیاد.

به‌هر‌جهت من این واقعه را به همه‌ی ایرانیان، به همه‌ی مردم دنیا و به‌خصوص فقرای گرامی خودمان تسلیت می‌گویم. ان‌شاءالله خداوند در مقابل این مسأله به همه‌ی ما اجر و عنایت بدهد. به ما توفیق همبستگی داده و روز به روز ارزشی که به ما می‌دهد و یادآوری‌هایی که می‌کند، مهربان‌تر باشیم، ان‌شاءالله.
@jozveh121 باز کردن / نظر دهید

2018-03-26 06:58:03 جزوه‌ی دویست و چهل و چهارم، گزیده‌هایی از بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه) درباره‌ی زلزله
گزیده‌ای از این جزوه به صورت تکست و سپس فایل پی‌دی‌اف جزوه ارائه می‌گردد.
@jozveh121 باز کردن / نظر دهید

2018-03-26 06:57:54 @Jozveh121
@MZ_121 ارتباط با ما باز کردن / نظر دهید

2018-03-25 06:59:39 بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
گزیده‌ای از بیانات صبح جمعه، تاریخ 28 مهر 1396 (جلسه خواهران ایمانی)

بِسْمِ الله الرَّحْمن الرَّحیم.

خداوند فرموده است که کسی اگر هزار سیاهی در اعمالش داشته باشد، اگر یکبار از صمیم قلب به خداوند بنالد و خواهش کند خدایا! من می‌دانم اینقدر گناهان دارم، چه‌کار کنم؟ می‌خواهم نداشته باشم. درآن‌‌صورت خداوند می‌بخشد. همین یک ثواب را به‌اندازه‌ی هزار گناه به آن وزن می‌دهد و در ترازو می‌چربد و حتّی در دستگاه خداوند چیزهای خیلی کوچکی هست که به‌نظر ما کوچک است ولی در نظر خداوند ارزش دارد، مثال‌های فراوانی زدند.
مورد اصلی که خداوند نظر می‌کند و از بندگانش توقّع دارد، این است که خودشان را مجاز در آن گناه ندانند، گناهی کرده به‌جای معذرت‌خواهی فکر کند: من مجبور بودم این گناه را کردم! هیچ جبری نیست. خداوند از اوّلی که بشر را آفرید، آزاد آفرید یعنی فکر کنیم و اگر هم خطایی می‌شود و ظلمی بر ما وارد می‌شود، مال این است که طرف، این دستورِ خداوند را اجرا نمی‌کند و خودخواهی‌اش موجب می‌شود به‌جای اینکه معذرت‌خواهی کند و بخواهد جبران کند گذشته را، به‌قولی اُلدوروم بُلدوروم می‌کند به‌عکس و می‌گوید من مجبور بودم، فلان‌جا من مجبور بودم چنین کنم، فلان‌شخص را مجبور بودم. همه‌ی اینها را برای توجیهِ گناه و خطای خودش بیان می‌کند، همین توجیهات به ضرر خودش می‌شود. صحیح‌اش این است که بفهمد و به یاد بیاورد که در مقابل قدرت خدا چیزی نیست به جز یک کار و آنوقت از خدا بخواهد خداوندا! تو عالِمِ همه‌ی جهانی و من ذرّه‌ی کوچکی در این جهان، من چه بکنم؟ هر کاری که باید بکنی، خودت بکن. البتّه این باید با حالش باشد نه اینکه عبارت بنویسد ادبی حفظ کند، درآن‌صورت خداوند جبران می‌کند، ان‌شاء‌الله.
@jozveh121 باز کردن / نظر دهید