بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه) گفتار | Jozveh121 بیانات حضرت آقای مجذوب علیشاه

بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
گفتارهای عرفانی صبح پنج‌شنبه، 13 رجب 1435 قمری، تاریخ 23 اردیبهشت 1393 شمسی (جلسه برادران ایمانی)

بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحیم.

در مقام ایثارِ در مقابل پیغمبر و فداکاری، هیچکس به پای علی نمی‌رسید. مؤمنین دیگر هم بودند. خود پیغمبر هم فرمود، امام هم فرمود، که دارای ارزش ایمانی بودند ولی هیچکدام به پای خلوص نیّت و ارزش والای علوی نمی‌رسیدند. خالق علی یکی بود، خود علی هم یکی بود. علی اینقدر در این دنیا زجر می‌کشید و این زجر را با طیب خاطر و شکرگزاری از خدا تحمّل می‌کرد برای اینکه به ما هم یاد بدهد که باید همیشه شکرگزار باشیم ولی وقتی که خداوند این مأموریت را، این بار سنگین را، توسط دشمن علی از گردنش برداشت، علی را به اوج رحمت رساند. در آنوقت ارزش علی معلوم می‌شود و در این جمله خلاصه می‌شود که فرمود: فُزْتُ وَ رَبِّ الْكَعْبَه، قسم به خدای کعبه راحت شدم ولی علی کِی راحت می‌شود؟ وقتی که بتواند و خدا مقرّر کرده باشد که وظایف دنیایی که به او سپرده شده، کاملاً انجام بدهد. البتّه مقدّرِ الهی این نبود، برای همه‌ی پیغمبران در قرآن ذکر شده و برای پیغمبرمان فرموده است: لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلّٰا یكونُوا مُؤْمِنینَ(شوره شعراء، آیه 3)، خود خداوند هم می‌فرماید: نگران نباش، همیشه یک عدّه‌ای با تو مخالف خواهند بود، هرکه را هم ما فرستادیم اینطور بود. علی(ع) هم اینطور بود.

حالا ما حسرت می‌خوریم چرا علی را خداوند از ما گرفت؟ این بی‌لیاقتی ماست. ان‌شاءالله خداوند به ما توفیق بدهد، لیاقتِ ظهور معنویِ علی را در دل خودمان داشته باشیم و سپس محبّت کند آن علی را که می‌خواهد ظاهر کند در عالم ظاهر، ظاهر کند. ان‌شاءالله.
@jozveh121