نه اینکه تصور واقعی از آن داشتن انکارناپذیر به نظر می رسد، اما | کژ نگریستن
نه اینکه تصور واقعی از آن داشتن انکارناپذیر به نظر می رسد، اما غیرقابل انکار است. و این دقیقاً همان چیزی است که ناخودآگاه است. این یک واقعیت است، یک واقعیت جدید. ما باید شروع به فکر کردن به چیزی بکنیم که بتواند آن را توضیح بدهد، بتواند توضیح بدهد که چرا وجود داشتن چیزهایی مانند افکار ناخودآگاه، بدیهی نیست. در واقع هیچ کس به انجام این کار دست نیافته است، و با این حال این یک سؤال کاملاً فلسفی است. من از همان ابتدا به شما می گویم که من این طور نیستم(می توانم توضیح بدهم چرا افکار ناخودآگاه وجود دارد). اتفاقاً روشی که من در مورد آن توضیح دادم به راحتی آن ایراد را رد می کند، اما دیگر واقعاً یک ایراد نیست، چرا که اکنون همه در این مورد کاملاً متقاعد شده اند. خب پس، وجودِناخودآگاه پذیرفته شده است، اما آنجاست که دوباره فکر می کنیم که بسیاری از چیزهای دیگر نیز پذیرفته شده اند - از قبل به همان اندازه ای که به نظر می رسد بسته بندی شده اند - و نتیجه این است که همه فکر می کنند که می دانند تحلیل روانی چیست، جدای از روانکاوان، و این واقعا نگران کننده است. آنها تنها کسانی هستند که نمی دانند.و چیزی که کاملا اطمینان بخش است فقط این موضوع نیست که نمی دانند. اگر فکر می‌کردند که فوراً می توانند بدانند، درست مثل آن، مسائل جدی می‌شد و دیگر اصلاً روانکاوی وجود نداشت. در نهایت همه موافق هستند که روانکاوی یک موضوع بسته بندی شده است. اما نه برای روانکاوان. و اینجاست که چیزها شروع به جالب شدن می کنند.
از کتاب «آموزش های من» ژاک لاکان/ترجمه به انگلیسی دیوید مکفی بازگردانی؛ رضا مجد
