فضیلت کشی یعنی که بزرگی همچون احمد مهدوی دامغانی، که در اد | کامبیز نوروزی-حقوق و جامعه
فضیلت کشی یعنی که بزرگی همچون احمد مهدوی دامغانی، که در ادبیات فارسی و عربی ید بیضا داشت و در فقه و اصول و حقوق و تاریخ اسلام دستی توانا، ناگزیر از ترک یار و دیار شود و در غربتی غریب روی در نقاب خاک کشد. یعنی کسی که باید قدر بببند و بر صدر نشیند، نجیبانه و با حسن خلق و ادب نظاره‌گر بی‌قدرهایی باشد که غاصبان صدرها شده‌اند فقط به اتکای پول و زور. یعنی که کسی بعد از ۹۵ سال عمر که ۷۰-۸۰ سال آن در خدمت دانش و پرودن درخت تناور علم و ایمان بود حالا در آستان سفر آخرت در دیار غربت در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «بر روی چشمهایم و لبانم از تربت مقدس حضرت ابی‌عبدالله الحسین صلوات‌الله علیه که در لای قرآن کوچک جیبی (رویهٔ داخلی آن) جلد چرمی قرمزی که در "اوین" همراهم بود، به‌ترتیبی که مقرر است... بگذارند».
تربتی که نشان ایمانش بود نه آلت نانش.
ای ننگشان که قدرِ تو نشناختند و رفت بر جانِ تو ستم که چنین و چنانیا
شفیعی‌کدکنی
احمد مهدوی‌دامغانی در ۲۷ خرداد ۱۴۰۱، فیلادلفیا در ایالت متحده آمریکا به دیدار حضرت شتافت. https://t.me/kambiznouroozi
