گر در ره کعبه میدوانی ما را
گر بر در دیر می نشانی ما را
اینها همگی لازمه ی هستی ماست
خوش آنکه ز خویش وارهانی ما را
ابوسعید ابوالخیر
نازنین؛ تصوّرِ ناکافی بودن ماده‌ی تشکیل دهنده‌ی وابستگی است، و هر گونه تعلق و وابستگی ریشه در من یا خود که عین درد و رنج است دارد!
ما تصور می‌کنیم کافی نیستیم پس تمام زندگی مان را در پی شواهدی هستیم که ثابت کنند ما به قدر کافی خوب هستیم!
این منجر به چسبندگی‌های نفسانی و زندگی کردن بر مبنای ترس از جدا افتادن، پس زده شدن و از دست دادن می‌شود!
اگر شما شخصیتی وابسته به دیگران دارید، یک هدف برای کسی هستید که فاقدِ همدلی بوده و استثمارگرِ عاطفی است! او این اجازه را به خود می دهد که از شما سوء استفاده نمايد و همواره شما را تخلیه کند!
اگر با وابستگی سر و کله می زنید شما از منظر باورهای ناخودآگاه عمل می کنید و تا زمانِ بیداری، آنها زندگی شما را دیکته خواهند کرد و شما آن را تقدیر خواهید خواند!
آموزه های کارگاه همیاران شما را به رهاییِ واقعیِ از خویشتن دعوت می نمايد!
