وقتی در بحران مالی وام های رهنی سال ۲۰۰۸ ، آمریکا با شانس برشک | Karkhoone | کارخونه
وقتی در بحران مالی وام های رهنی سال ۲۰۰۸ ، آمریکا با شانس برشکستگی چندین بانک و موسسه مالی مهم خود و فروپاشی نظام اقتصادی روبرو بود، فدرال رزرو برای تامین مالی مورد نیاز نجات بانکها حتی دست به دامن وارن بافت هم شد.
در این بحبوحه روسها بطور محرمانه از چینی ها خواستند تا بطور همزمان تمام اوراق قرضه ای که از آمریکا دارند را یکباره در بازار بفروشند، وقتی رییس فدرال رزرو با مقامات چین جلسه ای داشت، چینی ها پیشنهاد روسیه را مطرح کردند و بن برنانکی که در آن زمان رییس فدرال رزرو بود در حالی که عرق سردی روی پیشانیش نشسته بود از مقام چینی پرسید: شما چه چه پاسخی دادید؟ آن مقام چینی گفت که ما درخواست روسها را رد کردیم...
بعدا این موضوع توسط ویلیام گریدر رسانه ای شد. چینی ها اگر می خواستند می توانستند در بحران سال ۲۰۰۸ کمر اقتصاد آمریکا را بشکنند؛ اما اینکار را نکردند زیرا برنامه آنها با شوروی و روسیه تفاوت بسیار دارد. چینی ها بیش از هرچیز به اقتصاد و پول اهمیت میدهند، آنها تمام توان سیاسی خود را متوجه بخش های اقتصادی کرده اند سیاستی موسوم به “چراغ خاموش” از انصاف هم نگذریم در این مهم موفق عمل کردند. چین و آمریکا بزرگترین شریک تجاری یکدیگرند با این حال آمریکایی ها نسبت به پیشرفت چین و نظام سیاسی آن خوشبین نیستند زیرا چینی ها هم به مانند شوروی رویای نظم دیگری غیر از لیبرالیسم در سر می پرورانند آنها مغرورانه باور دارند که توانسته اند اشکالات کمونیست شوروی را از میان بردارند...
چین در سال ۲۰۱۳ در مراسم سالانه حزب کمونیسم پرژوه جهانی کمربند و جاده(BRI) را که اقتباسی از نام ۲۰۰۰ ساله جاده ابریشم است به ابتکار ژی جینپینگ رییس جمهور این کشور رونمایی کرد؛ پروژه ای در راستای تامین مالی کسری ۳۰ تریلیون دلاری بازسازی زیر ساختهای آسیا که به تامین مالی بازسازی زیر ساختهای کشورهای در حال توسعه تغییر ماهیت داده و اکنون شامل آفریقا و امریکای جنوبی نیز می شود.
در دهه ۱۹۹۰ که چاوز مجلس ونزوئلا را منحل کرد و یک تنه زمام امور را بدست گرفت برای تامین مالی وام ۴۰ میلیارد دلاری را از چینی ها دریافت کرد در عوض قرار شد نفت ارزانتری به چینی ها بدهد زیرا آمریکا دیگر خریدار نفت ونزوئلا نبود، پس از چاوز هم چین ۲۰ میلیارد دلار دیگر به ونزوئلا پرداخت کرد و امروز حجم بدهی ونزوئلا به چین با توجه به اینترست های آن به ۱۵۰ میلیارد دلار میرسد؛ ونزوئلا با توجه به درآمدش باید پنجاه سال آینده را برای چین کار کند زیرا توان پرداخت بیش از پنج میلیارد دلار در سال را ندارد و هرسال هم روی مبلغ باقی مانده اینترست اضافه میشود، چینی ها قصد دارند بجای طلب خود بخشی از بندرگاههای این کشور را بمدت طولانی منحصرا در اختیار بگیرند. ترکیه همسایه غربی ما حدود ۴۵۰ میلیارد دلار بدهی خارجی دارد که ۳۰۰ میلیارد دلار آن را تنها به چین بدهکار است.
ما تراز مالی مثبتی داریم یعنی نسبت بدهی هایمان از طلب هایمان کمتر است به قول دکتر ادیب فرق ما با ترکیه این است که ما ۲۰ سال آینده را برای خودمان کار میکنیم اما ترکیه باید کار کند تا بدهی خارجی را پرداخت کند.
پروژه جهانی BRI پروژه ایست که چین با کشورهای در حال توسعه از طریق ایجاد بدهی مالی آینده مشترک می سازد تا منافع سیاسی اقتصادی خود را برای بلند مدت تامین کند.
چین در خیلی کشورها سرمایه گذاری کرده اما اقتصاد ما دولتی است پر واضح است که اگر پول زیادی را در اختیار دولت ما قرار دهند در آینده نزدیک ما کشوری بدهکار خواهیم بود زیرا دولت ما قادر به استفاده بهینه از منابع سرمایه ای خودمان نیست چه برسد پول باد آورده ای از خارج. موضوع اطمینان به چین نیست موضوع این است که ۴۲ سال ج ا و قبل از آن پهلوی و قبل از آن قاجار پول نفت را حیف و میل کردند در ۴۲ سال ۴۲ هزار فساد ریز درشت اقتصادی در کشور داشتیم و فقدان آزادی رسانه ها فرصت را برای دزدی ها و اختلاس ها ، رشوه ها و رانت ها دو چندان کرده؛ فقط تصور کنید پول چین چقدر ممکن است در جای درست خرج شود؟ ما به سرمایه گذاری خارجی نیاز نداریم ما به اصلاحات عمیق سیاسی و اقتصادی و فرهنگی نیازمندیم تا این کشور خسته و رنج کشیده را باز بسازیم، شاید اگر پول چین به بخش آموزش و پرورش ما میرفت به آینده خوشبین تر بودیم اما مادامی که چرخهای ما پنچر است تعداد سیلندر اهمیتی ندارد...
