رابرت موگابه با مصادره مزارع سفید پوستان زمیبابوه و باز توزیع آنها بین سیاه پوستان بدنبال کسب محبوبیت بود. در ۲۰۰۳ با سیاست “اصلاحات ارضی”، بخش عظیمی از آن مزارع را بین نزدیکان و هم حزبی‌ها باز توزیع کرد. ۵۶ عضو پولیبورو، ۹۸ نماینده پارلمان و ۳۵ سناتور انتخابی و غیر انتخابی، قضات، نظامیان ارتش، ماموران امنیتی و فرمانداران هم از بهره مندان بودند. این قبل از هر چیز برنامه‌ای به منظور پاداش دهی به حامیان موگابه برای حفظ قدرت او بود. اما بدلیل عدم وجود سند مالکیت، برخی مالکان جدید امکان دریافت وام از بانکها را ندارند. دولت از ۲۰۰۶ با تغییر قانون، نوع مالکیت بعضی زمینها را به اجاره ۹۹ ساله تغییر داد. بسیاری به غیر از نداشتن مهارت در کشاورزی، بدلیل احتمال باز پس گیری زمین حاضر به سرمایه‌گذاری نیستند. از اوایل دهه ۲۰۰۰ دولت زمیبابوه بالغ بر ۲۳ میلیون اِکر زمین را از سفید پوستان مصادره کرده است. در طول بازه‌ای ده سال تولید مواد غذایی ۶۰٪ کاهش پیدا کرد. افت صادرات زیمبابوه موجب برهم خوردن تراز پرداخت‌ها و افزایش تورم شد. وقتی در کشوری حقوق مالکیت خصوصی مورد تعرض قرار می‌گیرد، دور از انتظار نیست که قرابت با صاحبان قدرت معیاری برای شناسایی حقوق مالکیت خصوصی باشد. گویا اکنون مزارع برخی از کشاورزان موفق سیاه‌پوست هم مصادره می‌شوند.
