| محمود اولاد یک جامعه ۱۰ نفره را در نظر بگیرید! دو نفر از ا | Karkhoone | کارخونه
| محمود اولاد
یک جامعه ۱۰ نفره را در نظر بگیرید! دو نفر از این ۱۰ نفر، ۲ واحد صاحب سرمایه هستند و ۸ نفر دیگر ۸ واحد کارگر! با سرمایه و نیروی کار آنها در مجموع ۲۰ هندوانه تولید میشود که ۱۲ هندوانه را ۲ واحد سرمایه دار برمیدارند و هر کارگر هم ۱ هندوانه برمیدارد! یعنی هر سرمایه دار ۶ برابر کارگر دریافت میکند! به ظاهر ناعدالتی گسترده ای بر علیه کارگران است و سرمایه داران از خدا بی خبر، خون کارگران را شیشه می کنند! چه باید کرد؟ دو راه مطرح میشود: ۱- کارگران برعلیه سرمایه داران متحد شوند. اعتصاب کنند و حقشان را بخواهند. نتیجه این امر البته، به افزایش ریسک سرمایه، فرار و عدم ورود به تولید آن منجر میشود. ممکن است ۱ واحد از سرمایه دیگر حاضر نباشد در تولید هندوانه مشارکت کند. در این صورت واحد باقیمانده سرمایه، به طور انحصاری در مقابل نیروی کار قرار میگیرد و برای مشارکت در تولید، سهم بیشتری از هندوانه تولیدی را هم مطالبه میکند. ۲- کارگران بیشتر تلاش کنند تا هندوانه بیشتری تولید شود و تولیدات اضافی را صادر کنند و سرمایه را بیشتر کنند. سعی کنند از انباشت سرمایه آنها، ۱ واحد سرمایه ایجاد شود. یعنی ۳ واحد سرمایه و ۸ واحد کارگر شود و باز همین فرآیند را تکرار کنند. کم کم به ۴ واحد و ۵ و ۶ واحد سرمایه در مقابل ۸ واحد کارگر برسند. با افزایش تعداد واحدهای سرمایه، رقابت بین واحدهای سرمایه برای تلفیق با نیروی کار جهت تولید هندوانه بیشتر میشود. چون حالا سرمایه در مقابل کار کمیاب نیست (نسبت ۲ واحد به ۸ واحد نیست و شده ۶ واحد به ۸ واحد). در این صورت، واحدهای سرمایه برای جذب نیروی کار، حاضرند هندوانه بیشتری بدهند. یعنی سهم نیروی کار از هندوانه تولید شده بیشتر و سهم سرمایه کمتر میشود.
پ.ن: راز انباشت سرمایه در نظام سرمایه داری همینجاست! انباشت هرچه بیشتر سرمایه باعث کاهش کمیابی آن و ارزان تر شدن آن در مقابل سایر عوامل تولید از جمله نیروی کار است. سرمایه و ایجاد قشر سرمایه دار، به نفع اقتصاد و به نفع بسط عدالت است. در کمیابی سرمایه، عامل کمیاب سرمایه سهم بالایی از تولید را تصاحب خواهد کرد.
