جامعه مدنی در آمریکا و گروه‌های همسود گروه‌های همسود که از آن | Karkhoone | کارخونه

جامعه مدنی در آمریکا و گروه‌های همسود

گروه‌های همسود که از آن‌ها به‌عنوان "گروه فشار" نیز یاد می‌شود تأثیر بزرگی بر سیاست و حکومت آمریکا دارند. افرادی که با هدف خاصی دور هم جمع شوند و سعی کنند در جهت برآورده شدن آن هدف، بر سیاست‌گذاران تأثیر گذارند، یک گروه همسود را تشکیل می‌دهند. برخی فکر می‌کنند که گروه‌های همسود همان احزاب سیاسی‌اند، اما این برداشت غلط است؛ زیرا گروه‌های همسود اهداف مشخص و محدودی را دنبال می‌کنند و در نتیجه نمی‌توانند گروه‌های مختلف اجتماعی را برای پیروزی خود در انتخابات بسیج کنند.
گروه‌های همسود ممکن است بسیار کوچک یا بسیار بزرگ باشند. نویسندگانی که با هدف آزادی قلم در ایالات متحده و جهان دور هم جمع شده‌اند، یا "انجمن الكلی‌های ناشناس" آمریکا (که از تجمع الكلی‌هایی که قصد دارند اعتیاد خود را ترک کنند تشکیل شده)، یا سازمان‌های حرفه‌ای مانند "انجمن پزشکی" نمونه‌ای از گروه‌های همسود در ایالات متحده به شمار می‌آیند.
گروه‌های همسود ممکن است سیاسی، اقتصادی، مذهبی، اجتماعی، فرهنگی و نژادی و قومی باشند. حدود ۷۰۰۰ گروه همسود تاکنون در ایالات متحده ثبت شده‌اند.
گروه‌های همسود دقیقا می‌دانند چه می‌خواهند و می‌توانند با توجه به این مسئله با نهادهای سیاسی ارتباط برقرار کنند؛ این گروه‌ها به علت حق عضویتی که دریافت می‌کنند می‌توانند امکانات بزرگ‌تری (مثلا مطبوعات، تبلیغات) را در جهت رسیدن به اهداف خود به خدمت بگیرند. نهایتاً با توجه به آن‌که سیاستمداران برای پیروزی در انتخابات به حمایت گروه‌های وسیعی نیاز دارند، گروه‌های همسود، چه به لحاظ مالی و چه به لحاظ سازمانی، می‌توانند آنها را یاری کنند. در عوض، گروه‌های همسود نیز می‌توانند برای پیشبرد اهدافشان روی همکاری سیاستمداران حساب کنند.
هنگامی که "لایحه بیمه ملی" توسط "ادوارد کندی" در سال ۱۹۶۸ به مجلس سنا فرستاده شد، "انجمن پزشکان امریکا" (با ۱۴۰ هزار عضو) توانست مبارزه‌ای ملی برای شکست این طرح سازمان دهد.
برای پیروزی در این طرح از هر عضو خواسته شد ۲۵۰ دلار به دفتر سرپرستی اتحادیه بفرستد و یک مؤسسه روابط عمومی به نام "وایتکر و بایتر" را نیز استخدام کردند که "افکار‌ عمومی" را در جهت جلوگیری از ملی‌شدن بیمه بسیج کنند. این مؤسسه برای تأثیرگذاری بر "افکار عمومی"، نقاشی مشهور "سر لوک فیلد" را که در آن پزشکی را نشان می‌داد که سرگرم معالجه یک دختر بچه شش ساله بود، تکثیر کرد و از پزشکان خواست آن را در اتاق خود نصب کنند. پیام زیر تصویر این بود: «حرفه پزشکی را سیاست‌زده نکنید.» و در ادامه آمده بود: «هنگامی که سلامتی عزیزان شما مطرح است اجازه بدهید که پزشک مورد اعتماد شما با کمال میل به شما خدمت کند. "بیمه اجباری" باعث می‌شود که دیوان‌سالاری و سیاستمداران بین بیماران و دکترها قرار بگیرند و امکان خدمت کردن پزشکان کمتر شود.» علاوه بر آن، "انجمن پزشکان امریکا" به تبلیغات وسیعی در روزنامه‌ها دست زد تا عوارض منفی بیمه ملی را نشان دهد. دو پیام اصلی این مبارزه تبلیغاتی علیه بیمه همگانی عبارت بود از: ۱) «هنگامی که بیمار به دکتر احتیاج دارد نباید کارمند دفتری دست‌و‌پاگیر شود»؛ ۲) «پزشکی سیاست‌زده، خود دردسر آفرین است.»
البته در این زمینه خود پزشکان نیز دست به کار‌های ابتکاری زدند تا "افکار عمومی" را در جهت مخالفت با طرح بیمه بسیج کنند. مثلا یک دکتر اهل ایالت فلوریدا اعلامیه‌های انجمن پزشکان را به خرج خود در حومه شهر حوزه طبابتش پخش کرد. ۲۰ هزار پزشک نیویورکی نیز ۲ میلیون نسخه از این اعلامیه را، که در آن‌ها به ضررهای بیمه ملی (که از آن به عنوان بیمه اجباری یاد می‌شد) اشاره شده، برای مردم فرستادند. نتیجه فعالیت همه جانبه انجمن پزشکان آمریکا و تمامی پزشکان، شکست این لایحه و استمرار نظام پزشکی خصوصی بود.


@karkhone