آلکسی دوتوکویل نخستین جامعه شناسی بود که این مدعا را طرح کرد ( | 📶درسگفتارهای جامعه شناسی
آلکسی دوتوکویل نخستین جامعه شناسی بود که این مدعا را طرح کرد (در کتاب انقلاب فرانسه و رژیم پیش از آن) که وقتی نظام‌های استبدادی پس از دوره طولانی سرکوب دست به اصلاحات می‌زنند، اصلاحات به جای آن که به دوام آنان بینجامد، به انقلاب منتهی خواهد شد. می‌گوید:
"انقلاب‌ها همیشه وقتی امور از بد به بدتر می‌گراید رخ نمی‌دهند. برعکس، غالباً مردمی که طی دوره‌ای طولانی بی هیچ اعتراضی یک حکومت سرکوبگر را تحمل کرده‌اند وقتی ناگهان می‌فهمند که حکومت از فشار خویش کاسته است به مخالفت با آن بر می‌خیزند... تجربه به ما می‌آموزد که معمولاً مخاطره آمیزترین لحظه برای یک حکومت بد، لحظه‌ای است که آن حکومت در صدد اصلاح شیوه کار خویش بر می‌آید. آن هنگام که پادشاهی پس از دوره‌ای طولانی از حکومت سرکوبگرانه تصمیم به بهتر کردن وضع و حال اتباع خویش می‌گیرد تنها کمال هنر سیاستمداری است که می‌تواند وی را قادر به حفظ تاج و تخت خویش سازد. ظلم و ستمی که در مدتی طولانی که ظاهراً تا ابد ادامه داشت تحمل شده بود همین که امکان از میان برداشتن اش در ذهن انسان‌ها نقش می‌بندد دیگر غیر قابل تحمل به نظر می‌رسد" (صص ۱۷۷- ۱۷۶).
