صورتم را در دست‌هایم گذاشتم و به این فکر کردم که نباید بیش از | کافه ادبیات
صورتم را در دست‌هایم گذاشتم و به این فکر کردم که نباید بیش از حد دست و پا بزنم. دانستم که خیلی چیزها به اختیارِ آدم نیست، زندگی خواب‌های گذشته است که تعبیر می‌شود. زندگی تاب خوردنِ خیال در روزهایی است که هرگز عمرمان به آن نمی‌رسد. زندگی آغازِ ماجراست!
