بر این جایگاهی که تو از من ، و یا برای من، ساخته ای ، بر موج ه | کافه ادبیات
بر این جایگاهی که تو از من ، و یا برای من، ساخته ای ، بر موج های مشبکِ دنیا روی هواهای دور مسافری هستم که طلوع خودش را بر سکوئی سرخ می بیند . مثل طلوع تو – مطالعۀ ما- ، و مشرقِ تو بر این سکو ، وقتی که مغرب از تقلا می مانَد ،نمی دانم برای موج ها چیزی از من ساخته ای، و یا برای من از موج ها چیزی. چه این باشد چه آن ، با تو روی موج می مانم. و روی موج هردو به هم می مانیم. چرا که براین جایگاه، تو دیگر غیر نیستی.
