یڪے بود یڪے نبود زیر گنبد ڪبود توے این شهرقشنگ یہ روزے هیچے | خانه دسر
یڪے بود یڪے نبود زیر گنبد ڪبود توے این شهرقشنگ یہ روزے هیچے نبود دیوارامون گلے بود تلفن هندلے بود ڪارامون همدلے بود گازمون ڪپسولے بود برقمون چراغ سیمے لامپ هامونم قدیمی قفل درها خفتے بود یخچالامون نفتے بود هرچے بود خوش بود دلا بیخیال مشڪلا زیلوهامون شد قالے ، همہ چے دیجیتالی ڪابل، فیبر نورے شد همہ چے بلورے شد حالا چشما وا شده اشڪنہ پیتزا شده حالا با اون ور آب جوونا با آب و تاب شب و روز چت میڪنند یعنے صحبت میڪنند آب نباتا قند شدہ پیڪانا سمند شده ڪورہ دہ ها راہ دارن چوپونا همراہ دارن توے این بگو بخند عصر همراہ و سمند دل خوش سیرے چند!!؟ توڪجاےے سهراب؟آ آب را گل ڪردند وچہ با دل ڪردند زخمها بردل عاشق ڪردند خون بہ چشمان شقایق ڪردند درهمین نزدیڪی، عشق را دار زدند همہ جاسایہ ے دیوار زدند گفتہ بودے قایقے خواهم ساخت خواهم انداخت بہ آب دورخواهم شدازین شهرغریب!
