بعد از مدتها و وسط همه‌ی شلوغیات و بدبختی‌هام، یه مشت حرف هس ک | زهبا
بعد از مدتها و وسط همه‌ی شلوغیات و بدبختی‌هام، یه مشت حرف هس که باید بگمشون.
حقیقتا حجم حقارت وجودیِ بعضی آدم‌ها دیوونه کننده‌س
اینکه چقدر راحت به خودشون چه اجازه‌هایی میدن دیوونه کننده‌س
و حجمِ تفاوتشون با واقعیت و تصویر نسبتا بی‌نقصی که از خودشون به نمایش میذارن، بیشتر از هرچیزی ترسناکه. خیلی هم ترسناکه
بعضی روزا فقط فکر میکنم اینا چه زهرمارایی هستن؟ از کجا اومدن؟ خب که چی اصن؟ چیکارشون کنم؟
