شعری ازفریدون توللی در زیر ِ سایه روشن ِ ماه ِ پریده رنگ در | خرمگس
شعری ازفریدون توللی
در زیر ِ سایه روشن ِ ماه ِ پریده رنگ در پرتوی چو دود ، غم انگیز و دلربا افتاده بود و زلف ِ سیاهش به دست ِ باد مواج و دلفریب می زد به روشنایی ِ شب ، نقش ِ تیرگی می رفت جویبار و صدای ِ حزین ِ آب گویی حکایت ِ غم ِ یاران ِ رفته داشت وز عشق های ِ خفته و اندوه ِ مردگان رنجی نهفته داشت در نور ِ سرد و خسته ی مهتاب ، کوهسار چون آرزوی ِ دور چون هاله ی امید یا چون تنی ظریف و هوسناک در حریر می خفت در نگاه وز دشتهای ِ خرم و خاموش می گذشت آهسته شامگاه او ، آن امید ِ جان ِ من ، آن سایه ی خیال می سوخت در شراره ی گرم ِ خیال خویش می خواند در جبین ِ درخشان ِ ماهتاب افسانه ی غم ِ من و شرح ِ ملال ِ خویش @kharmagaas
