فرهاد قنبری: 'مداحان' میدان داران عرصه دین مداحان از چهره ها | خرمگس
فرهاد قنبری: "مداحان" میدان داران عرصه دین
مداحان از چهره های پرتکرار و همیشگی حاضر در تلویزیون و رادیو هستند و حضور برخی از آنها در طول یک سال تلویزیون از حضور تمام اهالی اندیشه و فلسفه و جامعه‌شناسی بیشتر است. عموم این مداحان با ریش‌های مشکی و بلند، موهای کوتاه کرده و پیراهن مشکی و چفیه سیاهی به گردن با سر و صورتی عرق کرده در وسط برنامه های مختلف تلویزیون حاضر شده و سعی در تحریک احساسات دینی و مذهبی مخاطبان دارند.
مداحی در سالهای اخیر به دستگاه عریض و طویلی تبدیل شده است. امروزه کلاس‌های مختلف آموزش مداحی (مانند کلاس فوتبال و..) از سنین کودکی و نوجوانی بر پا می شود و خانواده‌های بسیاری به امید مداح شدن، فرزندانشان را راهی این کلاس‌ها می‌کنند. در سالهای اخیر به ویژه در ایام محرم و رمضان به وفور مشاهده می کنیم که دو یا چندنفر با یک باند و بلندگویی در دست از این هیات به آن هیات و از این خانه به آن خانه خود را می رسانند و در ازاء چند دقیقه خواندن (به اصطلاح شور گرفتن و بالا و پایین پریدن) مبلغ خوبی دریافت می کنند.
در سالهای اخیر مداحان به باند پرقدرتی در عرصه سیاسی و اجتماعی نیز تبدیل شده‌اند. بسیاری از آنها به راحتی از تریبون‌هایی که در اختیارشان قرار دارد به هر کسی که دلشان بخواهد (با هر نوع ادبیاتی) حمله می کنند. به رئیس جمهور و وزا متلک های رکیک و جنسی می‌گویند، کاندیداهای انتخابات های مختلف را مشخص و تبلیغ می کنند، گاهی علیه امنیت و آرامش ملی حرکت کرده و به اختلافات مذهبی دامن می زنند و گاهی هم به تهدید این و آن می پردازند.
امروزه هر مداحی هیات و دسته خود را دارد و بسیاری از هیات های عزاداری در شهرهای مختلف نه به نام امام حسین و حضرت عباس و سایر شهدای کربلاء بلکه به نام فلان مداح شناخته می شوند.
بسیاری از این مداحان مانند سلیبریتی‌ها زندگی می کنند. اغلب آنها در فضای مجازی هزاران فالوئر دارند، فرزندانشان خود را آقا زاده خطاب می کنند. مدارس و کارگاههای آموزش مداحی خود را بر پا می کنند و هر ساله متدهای جدیدی از مداحی و نوحه خوانی را عرضه می کنند.
اما مسئله اصلی آنجاست که صداوسیما و سازمانهای فرهنگی تصور می‌کنند با میدان دادن بیشتر به مداحان در رشد فضای معنوی و دینی جامعه و جذب جوانان به دین تلاش می‌کنند اما نمی‌دانند که بسیاری از مداحان به علت عدم مطالعه و آگاهی صحیح نسبت به معارف دینی اغلب تصویری خشن و کاریکاتورگونی از مذهب و دین ارائه می دهند و با تقلیل دین داری به برخی رفتارهای احساسی در مسیر انحراف معنای دین و مذهب، قدم بر می دارند.
