فرهاد قنبری از مخملباف تا مهدی نصیری بسیاری از شبه‌روشنفکران | خرمگس
فرهاد قنبری
از مخملباف تا مهدی نصیری
بسیاری از شبه‌روشنفکران، فعالین سیاسی و روزنامه‌نگاران ما به مانند سلبریتی ها به علت فقر تئوریک، عدم آشنایی صحیح با مفاهیم و فلسفه سیاسی (چه کلاسیک و چه جدید) و نگاه محفلی و مرامی به نظام سیاسی، هیچگاه توان فهم و شناخت درست مسائل ایران را نداشتند و به این دلیل عموما در سمت غلط تاریخ ایستاده و از موانع اصلی توسعه ایران معاصر شده‌اند.
این نگاه که بیش از آنکه بر بنیان فکری-فلسفی استوار باشد بر پایه احساسات و عواطف شکل می‌گیرد و کارکرد یک نظام سیاسی و دولت را نه با در نظر گرفتن مصالح ملی و واقعیت‌های حاکم بر عرصه کشور و جامعه بین‌المل و...، بلکه با توجه به احساسات فردی نسبت به شخص حاکم و حکومت ساخته و در این راه یا در نظام سیاسی ذوب و منحل می‌شوند و یا از بغض فرد و نظام سیاسی حاکم با دشمنان سرزمینی و گاهی تروریست‌ها و تجزیه‌طلبان همصدا می‌گردند.
در این شیوه نگاه شخص حاکم و نظام سیاسی یا فرشته‌ای منزه و مقدس و بری از هرگونه اشتباه و خطاست که کسی حق کوچکترین نقدی را ندارد و یا نماینده تمام زشتی‌ها و سیاهی‌ها و پلیدی‌هاست که به هر قیمتی (حتی همکاری با بیگانگان و دشمنان تاریخی کشور و همدلی با تروریست‌ها) باید نیست و نابود گردد.
این چنین ذهن عموما ساده‌اندیشی (و در همه زمان خطرناکی) ذهن افراد یوتوپیا ساز و معتقد به دوگانه خیرکامل و شرکامل است. این چنین ذهنی هیچ رنگی به جز رنگ سیاه و سفید را به رسمیت نمی شناسد.
حاملان تفکر آرمانشهری اغلب برای رسیدن به مدینه فاضله ساخته و پرداخته در ذهن و رویایشان، دست به خشونت و حذف کسانی می زنند که فکر می کند مانع رسیدن به آرمانشهر و سعادت همگانی مدنظر آنها هستند. بر اساس چنین تفکری آنها در راه رسیدن به اتوپیا یا به غیرستیزان خشنی تبدیل می شوند که هر تفکر "دیگری" را با نام عامل بیگانه و خودفروخته و سست عنصر و سازشکار و خرابکار و وطن فروش و بی غیرت و امثالهم سرکوب می کنند و یا چنان با نظام سیاسی درمی‌افتند که از آن شیطانی پلید که به هر قیمتی (ولو ویران شدن کشور و آشوب و جنگ داخلی و اعمال تروریست)، می‌سازند.
امثال مخملباف و نصیری به علت روحیه تک بعدی و شبه‌چریکی، عادت دارند تا همه کس، همه چیز و همه جا را صحنه نبرد حق و باطل بدانند و استفاده از هر سلاحی را در این زمین مباح بشمارند.
اما بزرگترین ایراد این نگاه آن است که آنها همیشه "خویشتن" در جایگاه معیار کامل حقیقت و حقیقت قرار می‌دهند. این نگاه صفر و صدی عموما نه منافع کشور را می‌فهمد و نه اصلا ارزشی برای چنین چیزهایی قائل است. چنین فردی همیشه خود را مدار حق و حقیقت می‌داند و تصور می‌کند در هر جایگاهی که ایستاده آنجا، حقیقت مطلق است. @kharmagaas
