2021-09-16 17:57:29
اگر جوانان نارضایتی انقلابی نداشته باشند، آنها دیگر پیر هستند؛ و پیرها آن کسانی هستند که زمانی ناراضی بودند اما عقب کشیدند.
آنها امنیت می‌خواهند، ثبات می‌خواهند، چه در شغلشان و چه در روحشان. آنها خواهان قطعیت در ایده‌ها، در رابطه یا در دارائی هستند.
اگر در شما، که جوان هستید، روحیۀ تحقیقی وجود دارد که وادارتان می‌کند حقیقت هر چیزی را، هرگونه اقدام سیاسی، چه چپ و چه راست، را بخواهید، اگر شما به وسیلۀ سنت مقید نشده‌اید، پس شما احیاءکنندگان جهان، ایجادکنندگان تمدنی جدید، فرهنگی جدید، خواهید بود.
اما جوانان نیز مانند بقیۀ ما، مانند نسل گذشته، خواهان امنیت و قطعیت هستند. آنها شغل می‌خواهند، غذا، لباس و سرپناه می‌خواهند.
آنها نمی‌خواهند با والدین خود مخالفت کنند زیرا این به معنای مخالفت با جامعه است. بنابراین، همرنگ جامعه می‌شوند و اتوریتۀ افراد مسن‌تر را می‌پذیرند.
بنابراین، چه اتفاقی می‌افتد؟ نارضایتی، که نفس شعلۀ تحقیق، جستجو و درک‌کردن است، این نارضایتی میان‌مایه می‌شود، تبدیل به صرفاً تمایل برای شغلی بهتر، ازدواجی باشکوه یا مدرک تحصیلی می‌شود. بنابراین نارضایتی آنها از بین می‌رود؛ صرفاً تبدیل به تمایل به داشتن امنیت بیشتر می‌شود.
آنچه برای جوانان و کهن‌سالان ضروری است، زندگی کردن به طور پر و کامل است. اما تعداد بسیار کمی از مردم جهان هستند که می‌خواهند به طور کامل زندگی کنند. برای زندگی کردنِ پر و کامل، باید آزادی وجود داشته باشد، نه اینکه پذیرش اتوریته؛ و آزادی فقط زمانی وجود دارد که پارسایی وجود دارد.
پارسایی، تقلید نیست؛ پارسایی زندگی کردنِ خلاقانه است. یعنی خلاقیت از طریق آزادی‌ای می‌آید که پارسایی [آن را]می‌آورد.
پارسایی پرورش یافتنی نیست؛ از طریق تمرین یا در پایان زندگی‌تان نمی‌آید. یا اکنون پارسا و آزاد هستید، یا نیستید.
و برای کشف کردنِ اینکه چرا آزاد نیستید، باید نارضایتی داشته باشید. شما باید آن قصد، آن محرک، آن انرژی برای تحقیق را داشته باشید. اما شما این انرژی را به صورت جنسی، یا از طریق فریاد زدن شعارهای سیاسی، تکان دادن پرچم‌ها، یا صرفاً تقلید، قبولی در امتحانات برای شغل بهتر، از هم می‌پاشید.
جیدو کریشنامورتی
+ متن انگلیسی
@Krishnamurti
1.7K views14:57
J
