هنری از شنیدن وجود دارد.
برای آنکه انسان واقعاً قادر باشد بشنود , باید همه پیش‌داوری‌ها , پیش‌فرمول ها و فعالیت‌های روزمره را کنار گذاشته و رها کند ...
اما متأسفانه اغلب ما از راه پرده‌ای از مقاومت می‌شنویم .
ما باپیش‌داوری‌ها پرده افکنی می‌شویم ,
چه مذهبی یا معنوی , روانی یا علمی ; یا با نگرانی‌ها , هراس ها و آرزوهای روزمره خودمان باشند
و با این‌ها بعنوان پرده‌ی نمایش گوش می‌دهیم.
بنابراین ما واقعاً سروصدای خود , خود صدای خودمان , و نه آنچه را که گفته می‌شود می‌شنویم. این بشدت سخت است که تمرین خودمان , پیش‌داوری خودمان , رغبت خودمان , مقاومت خودمان را کناری بگذاریم , و به فراتر از بیان لغوی برسیم , به نحوی که آنچه را که فوراً می‌شنویم بفهمیم....
