بودایی این چنین می‌گوید: استاد سر شاگرد را مدتی طولانی زیر آب | ادبیات، زندگی ست

بودایی این چنین می‌گوید: استاد سر شاگرد را مدتی طولانی زیر آب نگه می‌دارد؛ حباب‌های روی آب، رفته رفته، کم‌تر و کم‌تر می‌شوند؛ دم آخر، استاد سر شاگرد را بیرون می‌کشد، جان دوباره به او می‌بخشد:

اگر چنین که در تمنای هوا هستی در تمنای حقیقت شدی، آنگاه در می‌یابی که "حقیقت" چیست.

غیاب دیگری(در عشق) همان حسی است که سر مرا زیر آب نگه می‌دارد؛ من کم کم به حال خفگی می‌افتم، هوای اندوخته‌ام تمام می‌شود:

با این خفقان است که من "حقیقت" خود را باز می‌یابم، مهار ناپذیری عشق را به نمایش می‌گذارم.


#سخن_عاشق
#رولان_بارت