اگر ما حافظه مان را از دست بدهیم، خودمان را از دست داده ایم. ف | ادبیات، زندگی ست

اگر ما حافظه مان را از دست بدهیم، خودمان را از دست داده ایم. فراموشی یکی از نشانه های مرگ است. وقتی حافظه نداری دیگر اصلا انسان نیستی. مبارزه برای فرا رفتن از مرگ ذاتا مبارزه ای انسانی است. این احساس که مرگ نباید پایان همه چیز باشد یکی از پایه ای ترین احساسات زیستی و وجودی است. ما با مقاومت در برابر مرگ با فراموشی مقابله می کنیم، و البته به عکس هم: با مقابله با فراموشی، در برابر مرگ مقاومت می کنیم. یکی از اشکالی که این مقاومت می تواند به خودش بگیرد، چنان که در آن اعتراف پرشور کازانتزاکیس دیدیم، آفرینندگی است.
آگاهانه یا ناخودآگاه، این اعتقاد باید در ذهن آفریننده حی و حاضر باشد: "چون می آفرینم، پس با مرگ می ستیزم."

#روح_پراگ
#ایوان_کلیما